A lengthy analysis on “Caught in this Iless storm”

Preface: 

It’s not easy to hold a music group or a group of people in general, together. “Caught in this Iless storm” was our first effort as art of simplicity to showcase the music we love to play. Almost right after the release we had to change line up, a habit that we would continue doing up until 2012, not releasing anything until 2016. I think the album is a good first effort. I dislike some things here and there, but it is not that bad. In this article I will examine some of the things we had in our minds when we were composing those songs, though to be clear, mostly from my perspective.

d.i.y. Άσιμος

Αναδημοσίευση από Τρωγλοδύτες του Ήχου


 
Η επιστροφή της μικρής δισκογραφικής b-otherside στην εργογραφία του Νικόλα Άσιμου, μετά τη θαυμάσια συλλογή Αρνήθηκα Πολλά, είναι πιθανότατα το δισκογραφικό γεγονός της χρονιάς για τη μικρή Ελλάδα.

Θεωρώ τον Άσιμο, πέρα από το μεταθανάτιο-συχνά μυθοποιητικό-hype του, έναν παραγνωρισμένο καλλιτέχνη. Παραγνωρισμένο και ταμπελιασμένο γιατί πέρα από το προφανές, τις αβαρίες μια ζωής φορεμένης με πεισματική αξιοπρέπεια και ενός θανάτου μόλις λίγο πριν τα σαράντα, ο καλλιτεχνικός του βίος ταυτοποιήθηκε συνθηματολογικά. Λίγο τρελός, λίγο γραφικός, πολύ αρνητικός απέναντι σε κάθε είδους μεταπολιτευτική μόδα, ταυτίστηκε με τα Εξάρχεια και τις δυναμικές που αναπτύχθηκαν μέσα στην πρόσφατη ιστορία αυτής της εμβληματικής περιοχής που όλο αυτό μεταμορφώθηκε στην ευχή και την κατάρα του.

art of simplicity - When Fables have a Bitter Taste

Ήρθε η ώρα να κάνω λίγη διαφήμιση! Μιας και το καινούριο mini album των art of simplicity "When Fables have a Bitter Taste" έχει κυκλοφορήσει εδώ και ένα μήνα περίπου, αποφάσισα να γράψω κάποια πράγματα.

Πόλεμος σε κάθε εκκλησία

Η πίστη στο υπερφυσικό αποτέλεσε ένα αναλυτικό εργαλείο έτσι ώστε να εξηγηθούν αυτά που δεν καταλαβαίναμε. Όσο η αντίληψη του ανθρώπου διευρυνόταν τόσο ο όποιος θεός απομακρυνόταν από τα γήινα δεδομένα - από τον κεραυνό και τα φυσικά φαινόμενα σε ένα ον εκτός της δικής μας νόησης, εκτός του "πραγματικού κόσμου". Ήταν στη ρίζα του, μάλλον μια αγνή ένδειξη σεβασμού σε κάτι πάνω από τον άνθρωπο, και αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό από μόνο του: Το να πιστεύεις σε κάτι ανώτερο από το άτομό σου, όπως μια ιδέα ή ένας σκοπός είναι από μια άποψη γόνιμο και υγιές. Από μια άλλη βέβαια σκοπιά επιλέγεις να υποδουλωθείς από αυτό, ακόμα και αν είναι κάτι "καλό". Εδώ μπλέκει και η λογική του ατόμου εναντίον του συνόλου, αλλά για εμένα εδώ φαίνεται και η δυαδικότητα των πάντων, και ότι δεν υπάρχει συμπαγές "καλό " και "κακό" παρά είναι θέμα αντίληψης μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.

Προβολή της ταινίας: ΛΥΣΣΑ & συζήτηση με τους δημιουργούς

23/04//2015 19:00 ΛΥΣΣΑ
Μια ταινία για την ιστορική μνήμη και την ιστορική συνείδηση, αυτοοργανωμένη παραγωγή της: Lyssa crew, +τεχνία-
Θα ακολουθήσει συζήτηση με τους δημιουργούς με θέμα: Η συλλογική δημιουργία και οι αυτοοργανωμένες παραγωγές στον αντίποδα του πολιτισμού παραγωγής θεάματος / εμπορευμάτων





 24/04/2015 18:00 Μαγειρεύουμε και τρώμε συλλογικά
Μέρος των εσόδων θα δοθούν σε σύντροφο που έχει ανάγκη
Στον χώρο πολύμορφης δράσης αναρχικών-Ζαϊμη 11

Δεν φταίνε οι αντιεξουσιαστές που όλες οι κοινωνικές ομάδες σιχαίνονται τους ελεγκτές*

Αναδημοσίευση από Provo.gr

Είναι γεγονός πως η κοινωνία στην οποία ζούμε διέπεται από αντιφάσεις. Πολλές και πολύπλοκες, οι αντιφάσεις αυτές στην πραγματικότητα συγκροτούν το κοινωνικό γίγνεσθαι. Ακριβώς λόγω αυτών των πολύπλοκων και πολύπλευρων αντιφάσεων η κοινωνία πρέπει να παρουσιάζεται ως ένα ομογενοποιημένο σύνολο, ει δυνατόν, προκειμένου αυτές οι αντιφάσεις να μη λάβουν καθολικό χαρακτήρα. Αυτό το “πρέπει να” περιλαμβάνει διάφορα. Από τη μια λόγω των ίδιων των κοινωνικών σχέσεων οι αντιφάσεις εμφανίζονται διαμεσολαβημένες από ένα σωρό πράματα, και θα λέγαμε πως αυτό που καθορίζει την κοινωνική μορφή, η ταξική πάλη, τις περισσότερες φορές εμφανίζεται ως κάτι άλλο από αυτό που είναι. Από την άλλη, πέρα από την καθ’ αυτό κοινωνική λειτουργία και τις αντιφάσεις της υπάρχει και το κράτος με τους μηχανισμούς του που αποβλέπει, προφανώς, στην κάλυψη και διαστρέβλωση αυτών των αντιφάσεων. Στην εμφάνισή τους, με λίγα λόγια, ως κάτι άλλο από αυτό που είναι στην πραγματικότητα.

Metal Cafe Bar τον Απρίλιο

Αναδημοσίευση από Metal Attack

Τα έσοδα από τα metal cafe bar του Απριλίου θα δοθούν στις καταλήψεις στέγης για πρόσφυγες και μετανάστες. Επίσης συνεχίζουμε να μαζεύουμε τρόφιμα, πόσιμα, ρούχα, υποδήματα, κουβέρτες, αντίσκηνα, σκεύη, καθαριστικά, χαρτικά, σακούλες, φάρμακα, παιχνίδια και ότι θεωρεί κάποιος χρήσιμο.
κάθε Τρίτη συνέλευση της ομάδας 19:00 με 21:00
κάθε Πέμπτη 19:00 metal cafe bar μέχρι τα μεσάνυχτα

και όλαυτα στον Χώρο Πολύμορφης Δράσης Αναρχικών, Zαΐμη 11 στα Εξάρχεια

Καταλήψεις: Επικίνδυνα κέντρα ανομίας

Αναδημοσίευση από Αυτοδιαχειριζόμενο Ωδείο

Η άνοδος του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ως αξιωματική αντιπολίτευση και η εδραίωσή του ως κυβέρνηση πέρασε πολλά στάδια και διαφόρων ειδών κύματα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι χρειάστηκαν πέντε εκλογικές διαμάχες (από το 2012 μέχρι σήμερα) μέχρι να επιτύχει αυτό το σκοπό. Προσπαθώντας να κερδίσει έδαφος "τρύπωσε" σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, λαϊκές συνελεύσεις αλλά και καπέλωσε κοινωνικούς αγώνες. Εισχωρώντας σε τέτοια μέρη, προσπάθησε να κλέψει την "αύρα" αυτών των χώρων, και έτσι να πείσει πρωτίστως όσους αντιμετώπιζαν τις καταλήψεις σαν κάτι διαφορετικό από αυτό που διαφήμιζαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ και δευτερευόντως τους ίδιους τους ανθρώπους που ασχολούνταν με αυτούς τους χώρους, γνωρίζοντας ότι με αυτούς είχε λιγότερες πιθανότητες αλλά και λιγότερο ποσοστό ανθρώπων. Γιατί ασχέτως από το πόσα άτομα μπορεί να ασχολούνται ενεργά με μια κατάληψη, οι πράξεις της αγγίζουν όλη τη γύρω περιοχή και όχι μόνο.

Το ροκ στην Κούβα και άλλα παραμύθια

Αναδημοσίευση από provo.gr

Λογίζω τον εαυτό μου ως τυχερό, μια και ανήκω στη γενιά αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, όταν ο κόσμος της πληροφορίας άρχισε να ανοίγει τις αισθήσεις μας στις διαφορετικότητες του πλανήτη. Βέβαια, η καλλιτεχνική μπόχα και ο ιδρυματισμός εκείνης της περιόδου συνέχισε να φτάνει στις μύτες μας και να παρενοχλεί τα αυτιά μας.
Η τέχνη της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα ήταν μια τέχνη κλάψας και μιζέριας-μια απολογητική μουρμούρα ήττας. Οτιδήποτε ξέφευγε από το παραπάνω πλαίσιο, έμπαινε στο στόχαστρο του ΚΚΕ, του κόμματος που ασκούσε τον έλεγχο, ηγεμόνευε και νομιμοποιούσε με τις σταλινικές λογικές του ένα μεγάλο μέρος της παραγόμενης τέχνης της εποχής.

Για την διήμερη συνάντηση “Κοινά, Κοινότητες Αγώνα & Αντικαπιταλιστικές Στρατηγικές”

Αναδημοσίευση από Αυτοδιαχειριζόμενο Ωδείο

Τοποθέτηση από το τραπέζι εργασίας με θέμα «Δομές Κοινωνικές Αλληλεγγύης & κοινωνικός αποκλεισμός»

30 & 31 Μάη 2015

Το αυτοδιαχειριζόμενο ωδείο είναι ένα κοινωνικό εγχείρημα που δημιουργήθηκε το 2012 και στεγάζεται στο πάρκο ασυρμάτου. Σκοπός είναι η διάδοση της μουσικής (κυρίως) γνώσης σε ανθρώπους που δεν μπορούν να αρχίσουν ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα ωδεία. Όσοι θέλουν να προσφέρουν δηλώνουν διαθεσιμότητα, και πόσο χρόνο μπορούν να αφιερώσουν, και από εκεί επιλέγονται οι μαθητές. Ο διδάσκων έχει την ελευθερία στο να επιλέξει πως θα κάνει το μάθημά του, και τελικά σε ποιους. Στην πράξη ίσως ποτέ δεν υπήρξε περίπτωση να υπάρχουν παραπάνω μαθητές ώστε να υπερκαλύπτουν τις ώρες που μπορεί να διαθέσει κάποιος, αλλά στη θεωρία σε μια τέτοια περίπτωση ο διδάσκων κάνει μια επιλογή που το ωδείο του συστήνει να γίνει βάση του ποιος φαίνεται να έχει μεγαλύτερη ανάγκη ή απομακρύνονται με ευγενικό τρόπο αυτοί που έχουν έρθει μόνο για το τσάμπα μάθημα.