30 Μαρτίου 2016

Το ροκ στην Κούβα και άλλα παραμύθια

Αναδημοσίευση από provo.gr


Λογίζω τον εαυτό μου ως τυχερό, μια και ανήκω στη γενιά αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, όταν ο κόσμος της πληροφορίας άρχισε να ανοίγει τις αισθήσεις μας στις διαφορετικότητες του πλανήτη. Βέβαια, η καλλιτεχνική μπόχα και ο ιδρυματισμός εκείνης της περιόδου συνέχισε να φτάνει στις μύτες μας και να παρενοχλεί τα αυτιά μας.
Η τέχνη της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα ήταν μια τέχνη κλάψας και μιζέριας-μια απολογητική μουρμούρα ήττας. Οτιδήποτε ξέφευγε από το παραπάνω πλαίσιο, έμπαινε στο στόχαστρο του ΚΚΕ, του κόμματος που ασκούσε τον έλεγχο, ηγεμόνευε και νομιμοποιούσε με τις σταλινικές λογικές του ένα μεγάλο μέρος της παραγόμενης τέχνης της εποχής.

16 Μαρτίου 2016

Για την διήμερη συνάντηση “Κοινά, Κοινότητες Αγώνα & Αντικαπιταλιστικές Στρατηγικές”

Αναδημοσίευση από Αυτοδιαχειριζόμενο Ωδείο

Τοποθέτηση από το τραπέζι εργασίας με θέμα «Δομές Κοινωνικές Αλληλεγγύης & κοινωνικός αποκλεισμός»

30 & 31 Μάη 2015


Το αυτοδιαχειριζόμενο ωδείο είναι ένα κοινωνικό εγχείρημα που δημιουργήθηκε το 2012 και στεγάζεται στο πάρκο ασυρμάτου. Σκοπός είναι η διάδοση της μουσικής (κυρίως) γνώσης σε ανθρώπους που δεν μπορούν να αρχίσουν ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα ωδεία. Όσοι θέλουν να προσφέρουν δηλώνουν διαθεσιμότητα, και πόσο χρόνο μπορούν να αφιερώσουν, και από εκεί επιλέγονται οι μαθητές. Ο διδάσκων έχει την ελευθερία στο να επιλέξει πως θα κάνει το μάθημά του, και τελικά σε ποιους. Στην πράξη ίσως ποτέ δεν υπήρξε περίπτωση να υπάρχουν παραπάνω μαθητές ώστε να υπερκαλύπτουν τις ώρες που μπορεί να διαθέσει κάποιος, αλλά στη θεωρία σε μια τέτοια περίπτωση ο διδάσκων κάνει μια επιλογή που το ωδείο του συστήνει να γίνει βάση του ποιος φαίνεται να έχει μεγαλύτερη ανάγκη ή απομακρύνονται με ευγενικό τρόπο αυτοί που έχουν έρθει μόνο για το τσάμπα μάθημα.