Καταλήψεις: Επικίνδυνα κέντρα ανομίας

Αναδημοσίευση από Αυτοδιαχειριζόμενο Ωδείο

Η άνοδος του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ως αξιωματική αντιπολίτευση και η εδραίωσή του ως κυβέρνηση πέρασε πολλά στάδια και διαφόρων ειδών κύματα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι χρειάστηκαν πέντε εκλογικές διαμάχες (από το 2012 μέχρι σήμερα) μέχρι να επιτύχει αυτό το σκοπό. Προσπαθώντας να κερδίσει έδαφος "τρύπωσε" σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, λαϊκές συνελεύσεις αλλά και καπέλωσε κοινωνικούς αγώνες. Εισχωρώντας σε τέτοια μέρη, προσπάθησε να κλέψει την "αύρα" αυτών των χώρων, και έτσι να πείσει πρωτίστως όσους αντιμετώπιζαν τις καταλήψεις σαν κάτι διαφορετικό από αυτό που διαφήμιζαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ και δευτερευόντως τους ίδιους τους ανθρώπους που ασχολούνταν με αυτούς τους χώρους, γνωρίζοντας ότι με αυτούς είχε λιγότερες πιθανότητες αλλά και λιγότερο ποσοστό ανθρώπων. Γιατί ασχέτως από το πόσα άτομα μπορεί να ασχολούνται ενεργά με μια κατάληψη, οι πράξεις της αγγίζουν όλη τη γύρω περιοχή και όχι μόνο.

Για την διήμερη συνάντηση “Κοινά, Κοινότητες Αγώνα & Αντικαπιταλιστικές Στρατηγικές”

Αναδημοσίευση από Αυτοδιαχειριζόμενο Ωδείο

Τοποθέτηση από το τραπέζι εργασίας με θέμα «Δομές Κοινωνικές Αλληλεγγύης & κοινωνικός αποκλεισμός»

30 & 31 Μάη 2015

Το αυτοδιαχειριζόμενο ωδείο είναι ένα κοινωνικό εγχείρημα που δημιουργήθηκε το 2012 και στεγάζεται στο πάρκο ασυρμάτου. Σκοπός είναι η διάδοση της μουσικής (κυρίως) γνώσης σε ανθρώπους που δεν μπορούν να αρχίσουν ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα ωδεία. Όσοι θέλουν να προσφέρουν δηλώνουν διαθεσιμότητα, και πόσο χρόνο μπορούν να αφιερώσουν, και από εκεί επιλέγονται οι μαθητές. Ο διδάσκων έχει την ελευθερία στο να επιλέξει πως θα κάνει το μάθημά του, και τελικά σε ποιους. Στην πράξη ίσως ποτέ δεν υπήρξε περίπτωση να υπάρχουν παραπάνω μαθητές ώστε να υπερκαλύπτουν τις ώρες που μπορεί να διαθέσει κάποιος, αλλά στη θεωρία σε μια τέτοια περίπτωση ο διδάσκων κάνει μια επιλογή που το ωδείο του συστήνει να γίνει βάση του ποιος φαίνεται να έχει μεγαλύτερη ανάγκη ή απομακρύνονται με ευγενικό τρόπο αυτοί που έχουν έρθει μόνο για το τσάμπα μάθημα.

Μόνοι Μαζί – Η Πόλη και οι Τρόφιμοι της [John Zerzan]

Αναδημοσίευση από Αδάμαστο

Το ποσοστό της ανθρωπότητας που μένει σε πόλεις αυξάνεται εκθετικά, μαζί με την βιομηχανοποίηση. Η μεγαλούπολη είναι η τελευταία μορφή αστικού περιβάλλοντος, παρεμβάλλοντας όλο και περισσότερο τον εαυτό της ανάμεσα στην ανθρώπινη ζωή και την βιόσφαιρα.
Η πόλη είναι επίσης ένα φράγμα ανάμεσα στους έγκλειστους κατοίκους της, ένας κόσμος αγνώστων.

Eldorado Gold – Στα τσακίδια!

Αναδημοσίευση από Α.Κ.Α.

Η απειλή της εταιρίας εξόρυξης χρυσού προς την κυβέρνηση, ότι αν δεν έχει θετική απάντηση μέχρι το Μάρτιο θα σταματήσει τη λειτουργία της στις σκουριές βάζει πολλά θέματα προς συζήτηση και προβληματισμό, αλλά και οδηγεί σε ένα σίγουρο συμπέρασμα.
Τα ΜΜΕ ξεκινήσανε τα δακρύβρεχτα δημοσιεύματα για τις δουλειές που θα χαθούν. Αν και ο σύριζα “θέλει και δεν θέλει” (άσχετα από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις) όλα τα υπόλοιπα κόμματα τάσσονται υπέρ των μεταλλείων, με ένα μικρό κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς να παρουσιάζει διαφορετικές απόψεις. Ως αναρχικοί τασσόμαστε κατά αυτής της καταστροφικής “επένδυσης”.

Η γλώσσα του σώματος και οι τεχνικές ανάκρισης

Αναδημοσίευση από Άπατρις

Ήξερε ο Τορκεμάδα Ψυχολογία;

Στην αρχαία τραγωδία, η εμφάνιση του κράτους ακολουθείται μονίμως από τη βία. Στις ανθρώπινες κοινωνίες, η εμφάνιση του κράτους μας έφερε και το επάγγελμα του… ανακριτή.

Η ανάκριση, για χιλιάδες χρόνια, ήταν η τέχνη του να παράγεις πόνο για να αποσπάσεις μια πληροφορία ή/και ομολογία. Ο καλός ανακριτής έπρεπε να είναι πάντα και καλός βασανιστής (να προκαλεί πόνο) αλλά και καλός γιατρός (να σταματάει τη διαδικασία λίγο πριν πεθάνει ο ανακρινόμενος). Τα πρώτα εργαλεία του ανακριτή (όργανα βασανιστηρίων) εμφανίζονται μαζί με τα πρώτα οργανωμένα κράτη πριν 5.000 χρόνια σε Μεσοποταμία και μετά στην Κίνα. Από τότε η επιστήμη της ανάκρισης δεν είχε καμία αλλαγή μέσα στον χρόνο. Ο ανακριτής βασάνιζε και ο ανακρινόμενος πονούσε.

ΦΥΛΑΞΕ ΤΟ ΣΩΣΙΒΙΟ, ΙΣΩΣ ΣΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ – παρέμβαση της Α.Κ.Α.στην πλ. Συντάγματος

Αναδημοσίευση από provo

Πώς θα σου φαινόταν η ιδέα να μάζευες ένα βράδυ τα πράγματά σου, ό,τι μπορούσες να σηκώσεις, ό,τι μπορούσες να χωρέσεις στη βαλίτσα σου, και να το βάλεις στα πόδια μαζί με τα παιδιά σου για να γλιτώσεις; Να μπεις σε καραβάνια πεζοπόρων στα τυφλά, να δώσεις στους δουλέμπορους -αν έχεις βέβαια τη δυνατότητα- ό,τι σου ζητήσουν για να σε βγάλουν από την εμπόλεμη ζώνη, για να αποφύγεις τα μπλόκα του καθενός που πολεμά για να καταλάβει την εξουσία, για να βγεις από τη χώρα, να φτάσεις σε κάποιο λιμάνι, να βρεις μια σάπια βάρκα να περάσεις απέναντι, κι ας μη τα καταφέρεις ποτέ… Τα τελευταία χρόνια, αυτή είναι η πραγματικότητα εκατομμυρίων ανθρώπων. Μάλιστα, οι περισσότεροι απ’ αυτούς ουδέποτε είχαν φανταστεί πως θα τους έβρισκε ένα τέτοιο κακό.

Μια απάντηση προς τον Τζήμερο και κάθε Τζημερο

Κυριακή βράδυ 6/12/2015 , πληροφορούμαι από φίλους/συντρόφους ότι τα προσωπικά μου στοιχεία είναι αναρτημένα στο διαδίκτυο από τον Θάνο Τζήμερο με δημόσια ανάρτησή του στην προσωπική του σελίδα στο facebook, ( τα δικά μου αλλά και της κ.Ζορμπαλά, εκθέτοντας προσωπικά δεδομένα, σε μια δόλια και ρουφιάνικη προσπάθεια να εμπλέξει ανθρώπους που αγωνίζονται , ανθρώπους που είναι αλληλέγγυοι σε κάθε μορφή αντιεξουσιαστικού αγώνα και να τους συνδέσει με το κυβερνών κόμμα τον Σύριζα.)

Εφτά χρόνια πριν

Η νέα δημοκρατία είχε κερδίσει για δεύτερη φορά τις εκλογές, μιας και ο "μπούφος" γιος του λαοπλάνου ανδρέα δεν έπειθε ακόμα, από τον σεπτέμβριο του 2007. Υπουργός εσωτερικών ο φίλος μας ο προκόπης. Το 2008 είδα τους αγαπημένους μου Fields of the Nephilim πρώτη φορά ζωντανά. Οι Metallica και οι Slipknot, αν και ποτέ δεν με ενδιέφεραν τόσο βγάλανε κάτι μαλακίες, οι Septic Flesh έγιναν SepticFlesh και κυκλοφόρησαν την δισκάρα Communion, οι Meshuggah το obZen, και οι

Ascension of the Watchers το μόνο τους άλμπουμ. Είχα αρχίσει να ξεκόβω από την μουσική σκηνή μιας και είχα αρχίσει να δουλεύω ως καθηγητής μουσικής.

Διπλωματία και κόλακες

Αναδημοσίευση από anarchy press

Στο διάβα των αιώνων η διπλωματία, και κυρίως η οικονομική της μορφή, είχε σημαντική παρουσία στις εξουσιαστικές κατακτήσεις. Σε πολλές περιπτώσεις κιόλας, παρουσιάζει πολλές ομοιότητες ως προς τον τρόπο διαχείρισής της, ανεξαρτήτως οικονομικού συστήματος και «έθνους» που αυτή εμφανίζεται. Βέβαια δεν μπορούμε να μιλήσουμε για διπλωματία, εάν δεν λάβουμε υπόψη μας και τη χρήση της δωροδοκίας, ως ένα βασικό συστατικό στοιχείο και μέσο δράσης της. Δεν είναι καθολικό, όμως, διότι η ύπαρξη κοινών συμφεροντικών στόχων ή γεωστρατηγικών επιλογών διαμορφώνει πεδία συνεννόησης και δράσης, ενώ επίσης η διείσδυση «πολιτιστικών» στοιχείων μέσα σε λαούς και εξουσιαστικά συστήματα διαχείρισης επιφέρουν αποτελέσματα απείρως πιο παραγωγικά και επωφελή για τους κυρίαρχους από οποιαδήποτε δωροδοκία ή στρατιωτική επιβολή.

Άπατρις: Μαχαίρια και Τριαντάφυλλα

Σημειώσεις σχετικά με την ομαλότητα, τη θεωρία των δύο άκρων και την καταδίκη της καταδίκης της βίας.

Οι πρίγκιπες και οι κυβερνήσεις είναι, μακράν, τα πιο επικίνδυνα στοιχεία σε μια κοινωνία.

Νικολό Μακιαβέλι

Άπατρις : Οδεύοντας προς τον πλανήτη των παραγκουπόλεων

μία ανάλυση σχετικά με τις επερχόμενες κατασχέσεις σπιτιών λόγω χρεών από την αυτοκρατορία του χρήματος και το αναρχικό πρόταγμα για το δικαίωμα στη κατοικία.

“Ο πιο ευτυχισμένος -είτε βασιλιάς είτε χωριάτης- είναι αυτός που βρίσκει γαλήνη στο σπίτι του.”
(Βόλφγκανγκ Γκαίτε)

Το ρητό που ξεκινά αυτό το κείμενο είναι ακριβώς αυτός ο άγραφος νόμος ο οποίος εγγυάται το δικαίωμα κάθε όντος στο να έχει μια κατοικία που να ανταποκρίνεται στις επιθυμίες του αλλά και στο απαραβίαστο αυτής. Στη χώρα που κάποιοι βάφτισαν Ελλάδα η αρπακτικότητα της αυτοκρατορίας του χρήματος καταργεί ακόμη και αυτό το δικαίωμα. Από πρώτης Ιανουαρίου 2014, απελευθερώνονται οι πλειστηριασμοί, οι κατασχέσεις και οι εξώσεις ακόμη και της πρώτης κατοικίας για οποιοδήποτε χρέος κυρίως προς τις τράπεζες αλλά και το κράτος.

Πάμε όλοι μαζί σε μια όμορφη κάλπη!

Η ελπίδα έφυγε, οι αγώνες έρχονται;
Ιστορίες κοινοβουλευτισμού, κοινωνικής εξαθλίωσης και φασισμού

Η λύση είναι (τελικώς) στα χέρια μας

Συντάκτης: 

Κώστας Λεγάκης*

Habemus Μνημόνιο 3, λοιπόν. Συνθηκολόγηση; Υποταγή; Ξεπούλημα; Προδοσία; Αναγκαιότητα; Αν διαβάσει κανείς λίγο ψύχραιμα την πορεία των πραγμάτων από την αρχή της κρίσης, το 2010, έως σήμερα, θα διαπιστώσει ότι επρόκειτο μάλλον για μια προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη κατάληξη.

Μην πέφτετε άλλο από τα σύννεφα

Στο δημοψήφισμα ένα 60% του 60% των εγγεγραμμένων ψηφίσαν "όχι" σε ένα ασαφές ερώτημα. Αλλά αν και το ερώτημα ήταν ασαφές η απάντηση ήταν ξεκάθαρη: "Άντε γαμηθείτε". Σε πολλούς ήταν σαφές ότι η ψήφος σε ένα όχι ή σε οτιδήποτε δεν συνεπάγεται το τέλος κανενός αγώνα. Απλά ίσως μια παράταση, ίσως μια καλύτερη επιλογή από το "θέλεις να σου κόψουν το χέρι ή το κεφάλι;"

Αυτοκτονίες σε περιόδους οικονομικής «κρίσης»

Anarchy press gr

   

Στις 25 Φλεβάρη 2015, δυο άτομα, μητέρα (63 ετών) και γιος (27 ετών), πήδηξαν από διαμέρισμα 5ου ορόφου όπου διέμεναν στην πόλη της Χαλκίδας. «Ήμασταν απελπισμένοι…», φέρεται να είπε ο 27χρονος στους αστυνομικούς πριν ξεψυχήσει στο νοσοκομείο, ενώ η μητέρα του βρήκε ακαριαίο θάνατο. Οι δυο τους έφτασαν στην αυτοκτονία για προφανείς οικονομικούς λόγους που είχαν προκύψει τα τελευταία χρόνια όταν είχε διακοπεί η παροχή αναπηρικής σύνταξης. Η μητέρα είχε περάσει από επιτροπή πριν από 3,5 χρόνια και το ποσοστό αναπηρίας μειώθηκε κατά πολύ με αποτέλεσμα να της κόψουν την αναπηρική σύνταξη. Μάταια προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βρει λύση χωρίς αποτέλεσμα, ενώ είχε δηλώσει ότι θα πέσει από την Υψηλή Γέφυρα επειδή δεν άντεχε άλλο αυτήν την κατάσταση. Η συγκεκριμένη περίπτωση έρχεται να προστεθεί σε χιλιάδες άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις που έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια.

Μουντιάλ-Αλάνα: 0-1

Anarchy Press gr

Μια σύντομη ιστορία του ποδοσφαίρου

και η ένταξή του σε εξουσιαστικούς μηχανισμούς

«Η εξουσία είναι πάντα ευτυχισμένη κάνοντας το ποδόσφαιρο φορέα μιας διαβολικής υπευθυνότητας για την αποβλάκωση των μαζών».

Ζαν Μποντριγιάρ

Η συζήτηση για το ποδόσφαιρο, σαν φαινόμενο, αναπόφευκτα περιστρέφεται γύρω από δύο θεματικές: α) από το ποδόσφαιρο σαν παιχνίδι που εφευρέθηκε από τον άνθρωπο για την ψυχαγωγία, την επικοινωνία και την άσκηση του και β) από το ποδόσφαιρο ως εργαλείο επιβολής και εξουσίας.

Metal Party

https://www.facebook.com/events/767155223381792/

Καλή φούντα η Κρητική, αλλά και λίγη κριτική δεν βλάπτει.

Αναδημοσίευση από Άλφα Στερητικό

Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν την άποψή μου για τα ναρκωτικά και μάλιστα με θεωρούν απο τους “ακραία” σκεπτόμενους καθώς δεν διαχωρίζω τα ναρκωτικά σε καμία περίπτωση απο το πιο μαλακό μέχρι το πιο σκληρό και φυσικά είμαι υπέρ άρσης κάθε απαγόρευσης και διαχωρισμού των ουσιών. Γιατί είμαι της άποψης πως όπως και σε όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή, οτι δεν μπορείς να δημιουργήσεις ανθρώπους και κυριότερα χρήστες οποιουδήποτε πράγματος μέσα απο απαγορεύσεις, παρα μόνο με σωστή ενημέρωση.
Όμως οι καιροί είναι πολύ παράξενοι, θα έπρεπε να ήμασταν σε πόλεμο και όμως δεν είμαστε, η καλύτερα είμαστε σε αυτόν τον πόλεμο μόνο που δεν έχουμε πάρει τα όπλα. Γι’αυτό συγχωρέστε με κάποιοι αλλά θεωρώ οτι μέσα σε τόσο παράξενους καιρούς το να πίνεις μπάφους μπροστά απο το άνδρο της καταπίεσης, στα σκαλιά του σύμβολου της εκμετάλλευσης και (ακόμη χειρότερα) του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, κάνει αγωνιζόμενους επιπέδου “ατενίστας” να αποκτούν αγωνιστική υπόσταση και τους δε αγανακτισμένους να φαντάζουν με δεύτερο ΕΑΜ.
Σε κάποιο legalize it είχα ακούσει απ’τον Σκαρίμπα κάτι αρκετά εύστοχο, είχε πει πως “Ζούμε σε έναν κόσμο με νόμιμα όπλα και παράνομα χόρτα”. Σκέψου απλά οτι τα όπλα είναι μονο για σένα παράνομα ενώ για τα κράτη υπάρχουν σε αφθονία…αντιστρόφως ανάλογα και με το χόρτο. Δεν είναι και τοσο παράνομο ουσιαστικά κακά τα ψέμματα και.. υπάρχει σε αφθονία επίσης.
Εννοείτε πως δεν πιστεύω οτι δεν θα αλλάζε κάτι αν κάποιος αντί να ηταν εκεί τώρα, πως θα έκανε το ίδιο στην πλατεία εξαρχείων όπως και ένα τυπικό σαββατο βράδυ. Είναι καθαρά θέμα αξιοπρέπειας και μόνο.

Άλφα Στερητικό

Κάλεσμα της κατάληψης Πρυτανείας στην πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα στη Χαλκιδική

Για την εξουσία και πως την αντιλαμβανόμαστε

 Λίγα γρήγορα πράγματα... Τις τελευταίες μέρες, λόγο των καταλήψεων και του "μεταναστευτικού ζητήματος" είναι φανερό πως διαφορετικά "κέντρα εξουσίας" έχουν και διαφορετικό τελικό σκοπό. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την εξουσία, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να μας οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα για το πως διοικείται ο κόσμος.