Στο δημοψήφισμα ένα 60% του 60% των εγγεγραμμένων ψηφίσαν "όχι" σε ένα ασαφές ερώτημα. Αλλά αν και το ερώτημα ήταν ασαφές η απάντηση ήταν ξεκάθαρη: "Άντε γαμηθείτε". Σε πολλούς ήταν σαφές ότι η ψήφος σε ένα όχι ή σε οτιδήποτε δεν συνεπάγεται το τέλος κανενός αγώνα. Απλά ίσως μια παράταση, ίσως μια καλύτερη επιλογή από το "θέλεις να σου κόψουν το χέρι ή το κεφάλι;"
Ο τσίπρας αμέσως μόλις πήρε αυτό το, μεγάλο κατά τα άλλα, ποσοστό έτρεξε να διαβεβαιώσει τον "ελληνικό λαό" ότι δεν εκλαμβάνει αυτό το "όχι" στο ευρώ και στην εε, και την επόμενη μέρα πήρε τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς και για να μοιράσει τις ευθύνες αλλά και για να τους εκμηδενίσει πολιτικά (και για το δεύτερο καλά τους έκανε). Win - win situation που λένε και στο χωριό μου.
Να μην αφήσουμε κανένα καινούριο "αριστερό" μνημόνιο, να μην ανεχτούμε άλλο τις "αναπτυξιακές" πολιτικές λιτότητας. Οι κοινωνικοί αγώνες φαίνεται ότι αρχίζουν ξανά. Ας πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Μακάρι να έμενα στο χωριό. Μιας και λεφτά δεν έχει κανένας, αλλά προμήθειες έχουν όλοι, θα πρότεινα συνέλευση της κοινότητας, κατάργηση του χρήματος, κοινοκτημοσύνη και ισότητα (το αν η ελληνική επαρχία είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο είναι μια άλλη κουβέντα). Δυστυχώς μένω στην πόλη οπότε αν πρέπει να κάνω μια πρόβλεψη για το μέλλον, με βλέπω να τρώω πρώτη φορά δακρυγόνα και γκλοπ από τα αριστερά. Κάποιοι τα έχουν φάει ήδη για να λέμε την αλήθεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου