Πόλεμος σε κάθε εκκλησία

Η πίστη στο υπερφυσικό αποτέλεσε ένα αναλυτικό εργαλείο έτσι ώστε να εξηγηθούν αυτά που δεν καταλαβαίναμε. Όσο η αντίληψη του ανθρώπου διευρυνόταν τόσο ο όποιος θεός απομακρυνόταν από τα γήινα δεδομένα - από τον κεραυνό και τα φυσικά φαινόμενα σε ένα ον εκτός της δικής μας νόησης, εκτός του "πραγματικού κόσμου". Ήταν στη ρίζα του, μάλλον μια αγνή ένδειξη σεβασμού σε κάτι πάνω από τον άνθρωπο, και αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό από μόνο του: Το να πιστεύεις σε κάτι ανώτερο από το άτομό σου, όπως μια ιδέα ή ένας σκοπός είναι από μια άποψη γόνιμο και υγιές. Από μια άλλη βέβαια σκοπιά επιλέγεις να υποδουλωθείς από αυτό, ακόμα και αν είναι κάτι "καλό". Εδώ μπλέκει και η λογική του ατόμου εναντίον του συνόλου, αλλά για εμένα εδώ φαίνεται και η δυαδικότητα των πάντων, και ότι δεν υπάρχει συμπαγές "καλό " και "κακό" παρά είναι θέμα αντίληψης μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.

Διπλωματία και κόλακες

Αναδημοσίευση από anarchy press

Στο διάβα των αιώνων η διπλωματία, και κυρίως η οικονομική της μορφή, είχε σημαντική παρουσία στις εξουσιαστικές κατακτήσεις. Σε πολλές περιπτώσεις κιόλας, παρουσιάζει πολλές ομοιότητες ως προς τον τρόπο διαχείρισής της, ανεξαρτήτως οικονομικού συστήματος και «έθνους» που αυτή εμφανίζεται. Βέβαια δεν μπορούμε να μιλήσουμε για διπλωματία, εάν δεν λάβουμε υπόψη μας και τη χρήση της δωροδοκίας, ως ένα βασικό συστατικό στοιχείο και μέσο δράσης της. Δεν είναι καθολικό, όμως, διότι η ύπαρξη κοινών συμφεροντικών στόχων ή γεωστρατηγικών επιλογών διαμορφώνει πεδία συνεννόησης και δράσης, ενώ επίσης η διείσδυση «πολιτιστικών» στοιχείων μέσα σε λαούς και εξουσιαστικά συστήματα διαχείρισης επιφέρουν αποτελέσματα απείρως πιο παραγωγικά και επωφελή για τους κυρίαρχους από οποιαδήποτε δωροδοκία ή στρατιωτική επιβολή.

Δεν είναι «λάθος», δεν είναι «προδοσία», είναι απλά η αριστερά στην εξουσία

Δεν είναι «λάθος», δεν είναι «προδοσία», είναι απλά η αριστερά στην εξουσία

Όταν οι αμύντορες της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου φωνάζουν εναντίον της ισχυρής κυβέρνησης, δεν είναι μόνον υποκριτές, αλλά και αγνώμονες. Πού θα βρισκόταν το κεφάλαιο, αν δεν είχε κατορθώσει να ελέγξει την ισχυρή κυβέρνηση και να την βάλει να δουλεύει για αιώνες αποκλειστικά για το δικό του συμφέρον; Και πού θα βρισκόταν σήμερα το αυτοκρατορικό κεφάλαιο, αν η ισχυρή κυβέρνηση δεν ήταν αρκετά ισχυρή, ώστε να έχει εξουσία ζωής και θανάτου επί όλου του πλανητικού πλήθους; Πού θα βρισκόταν το κεφάλαιο χωρίς μια ισχυρή κυβέρνηση, ικανή να κόβει χρήματα προκειμένου να παράγει την εξουσία και τον πλούτο του κεφαλαίου;» (Αυτοκρατορία, Michael Hardt – Antonio Negri)

Πάμε όλοι μαζί σε μια όμορφη κάλπη!

Η ελπίδα έφυγε, οι αγώνες έρχονται;
Ιστορίες κοινοβουλευτισμού, κοινωνικής εξαθλίωσης και φασισμού

Η λύση είναι (τελικώς) στα χέρια μας

Συντάκτης: 

Κώστας Λεγάκης*

Habemus Μνημόνιο 3, λοιπόν. Συνθηκολόγηση; Υποταγή; Ξεπούλημα; Προδοσία; Αναγκαιότητα; Αν διαβάσει κανείς λίγο ψύχραιμα την πορεία των πραγμάτων από την αρχή της κρίσης, το 2010, έως σήμερα, θα διαπιστώσει ότι επρόκειτο μάλλον για μια προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη κατάληξη.

Μην πέφτετε άλλο από τα σύννεφα

Στο δημοψήφισμα ένα 60% του 60% των εγγεγραμμένων ψηφίσαν "όχι" σε ένα ασαφές ερώτημα. Αλλά αν και το ερώτημα ήταν ασαφές η απάντηση ήταν ξεκάθαρη: "Άντε γαμηθείτε". Σε πολλούς ήταν σαφές ότι η ψήφος σε ένα όχι ή σε οτιδήποτε δεν συνεπάγεται το τέλος κανενός αγώνα. Απλά ίσως μια παράταση, ίσως μια καλύτερη επιλογή από το "θέλεις να σου κόψουν το χέρι ή το κεφάλι;"

Για την εξουσία και πως την αντιλαμβανόμαστε

 Λίγα γρήγορα πράγματα... Τις τελευταίες μέρες, λόγο των καταλήψεων και του "μεταναστευτικού ζητήματος" είναι φανερό πως διαφορετικά "κέντρα εξουσίας" έχουν και διαφορετικό τελικό σκοπό. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την εξουσία, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να μας οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα για το πως διοικείται ο κόσμος.

εθνικολαϊκισμός: η αισθητική της κυβερνητικής αριστεράς

H πραγματικότητα, λένε, ξεπερνά κατά πολύ την φαντασία. Ακόμα και την πιο καλά τεκμηριωμένη επιστημονική, θα προσέθετα. Αν και σε καμιά περίπτωση δεν είμαι σε θέση να μιλήσω, από θεωρητικής άποψης, για την αισθητικοποίηση της πολιτικής ή τον ρόλο της πολιτικής στην αισθητική και πάει λέγοντας, παρ’ όλα αυτά, το μήνυμα της αισθητικής της παραπάνω γελοιότητας είναι ξεκάθαρο.

[Ιστορική Φώτο] Διμοιρία των ΜΑΤ φυλά τη Βουλή κατά την εξέγερση του Δεκέμβρη

provo.gr