Δυστυχώς έχει διαρρεύσει στο ωδείο που δουλεύω στη σπάρτη ότι όχι μόνο συνθέτω "λόγια" μουσική πανάθεμα με αλλά γράφω και ωραία τραγουδάκια. Υπάρχουν συνθέτες στο ωδείο, ο ένας είναι "επίδοξος" ο άλλος καταξιωμένος. Ο ένας λοιπόν δεν είναι επαγγελματίας και ο άλλος είναι ακριβός: Αυτό, μαζί με διάφορες μικροπολιτικές στο εσωτερικό του ωδείου που δεν αξίζει να αναφέρω εδώ, είναι ένας από τους λόγους που ώθησε την διευθύντρια να δείξει εμένα όταν ο "ποιητής" βασίλης βλαχάκος θέλησε να του μελοποιήσουν 5 ποιήματα.
Βεβαίως ο κύριως αυτός, πρόεδρος της "Ένωση Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας Χείλων ο Λακεδαιμόνιος" δεν ήρθε για αυτό το λόγο αρχικά στο ωδείο αλλά ζήτησε να μελοποιηθούν 3 ποιήματα ενός άλλου ποιητή. Κάναμε μαζί την συνάντηση, μιλήσαμε 5' για τον άλλο ποιητή και μετά μου είπε ότι βασικά θέλει τα δικά του ποιήματα, με ρώτησε πόσα θέλω να πάρω κτλ. Έχοντας μιλήσει με ένα φίλο και συνεργάτη για το τι λεφτά να ζητήσω για κάτι τέτοιο, και έχοντας υπ' όψιν τα άλλα ποιήματα που δεν ήταν και χάλια, και με το σκεπτικό μπας και πάρω και μια δεύτερη δουλειά ζήτησα 50 ευρώ το τραγούδι, δηλαδή 250 για τον βλαχάκο, 150 για τον άλλο. Η διευθύντρια του ωδείου δεν γνώριζε ότι αυτός θα μου προτείνει και δικά του ποιήματα και προς στιγμήν όλα φαινόντουσαν οκ γιατί θα έβγαζα τέσσερα κατοστάρικα γράφοντας μουσική.
Τα ποιήματα του εν λόγο κυρίου λοιπόν καθυστέρησαν αρκετά. Ήξερα περίπου το κόντεξτ βέβαια. Αυτός υποτίθεται ότι μου έστειλε μέιλ μέσα στο καλοκαίρι και με πήρε τηλέφωνο. Άντε να με πήρε και να ήμουν στη παραλία και να τον έγραψα αλλά σίγουρα δεν μου έστειλε τίποτα. Τελικά του έδωσα εναλλακτικό μέιλ, και μόνο όταν του έστειλα εγώ πρώτος μήνυμα κατάφερε να μου στείλει τα ποιήματα, αν και αυτός παραπονιόταν ότι μου τα έχει στείλει καιρό... Αυτές οι συνεννοήσεις επικράτησαν σε όλη αυτή τη διαδικασία, καθώς μου τηλεφωνούσε η διευθύντρια του ωδείου πχ, να μου πει ότι αυτός της είπε το και το και ότι μου τα έχει πει και εμένα από το τηλέφωνο ενώ εγώ δεν δέχτηκα ποτέ κανένα τηλέφωνο. Δεν θέλω να τον πω τσοπάνη, και συγγνώμη για την χρήση της λέξης με αρνητικό πρόσημο, αλλά μπορεί να παρεξηγήθηκε που του είπα "είμαι στο μετρό, πάρτε με σε λίγο" γιατί δεν ήξερε ότι μέσα στο μετρό δεν έχει σήμα... Εντάξει, εντάξει αυτό ήταν κακία.
Τα ποιήματα τιτλοφορούνταν "στη δημοκρατία", ο τίτλος του βιβλίου είναι "Η δημοκρατία στον οίκο ενοχής" και αν δεν σας έφτασε το πρώτο λογοπαίγνιο πάρτε και τον υπότιτλο: "40 χρόνια κοινοβο(υ)λευτικής χρεοκοπίας"!!!! Είναι μια "έμμετρη σάτιρα" σατιρίζοντας τα 40 χρόνια από την "αποκατάσταση της δημοκρατίας". Παραθέτω την σύνοψη του βιβλίου:
Η Δημοκρατία στον οίκο ενοχής του Βασίλη Βλαχάκου είναι μια έμμετρη σατιρική, ιστορική τοιχογραφία, ένα ποιητικό καλειδοσκόπιο των σπουδαιότερων πολιτικών γεγονότων των τελευταίων σαράντα χρόνων.
Με τον πρόλογο «Σκωπτικώς ποιητεύεσθε!» του Δημήτρη Ιατρόπουλου και την αφιέρωση του βιβλίου «Σε όσους έχουν χιούμορ, μνήμη, κρίση» φαίνεται, χωρίς πάθος και φανατισμό, η ταυτότητα του βιβλίου: (1974-2014) «Σαράντα χρόνια κοινοβο(υ)λευτικής χρεοκοπίας».
Πρόκειται για μια εγχείριση ανοιχτής καρδιάς χωρίς αναισθητικό, για ένα εγκεφαλογράφημα της κοινωνίας, για ένα ψυχογράφημα της πολιτικής, είναι μια καταδίκη χωρίς κανένα ελαφρυντικό, μια εξομολόγηση για συγχώρηση και αυτοκάθαρση, μία θεία μετάληψη για σωτηρία, μια αλοιφή επούλωσης των πληγών της διχόνοιας, μια προτροπή για αλλαγή νοοτροπίας και τέλος, πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ αυτά, είναι ένας Ύμνος στη Δημοκρατία!
Στις 1.821 (ενδεικτικός ο αριθμός) πυκνοϋφασμένες, αποφθεγματικές και πνευματώδεις στροφές του, ο αναγνώστης βγαίνει από το λήθαργο της απραξίας και της αμνησίας, προβληματίζεται – υποφέρει, απολαμβάνει – χαίρεται, ταυτίζεται με τον ποιητή και θαρρεί πως οι στίχοι είναι λόγια δικά του. Γι’ αυτό και το ποίημα αποστηθίζεται, απαγγέλλεται, μελοποιείται και τραγουδιέται, καθώς ο λόγος του είναι αληθινός και ζωντανός, γραμμένος με καρδιά και με ψυχή!
Ναι έχει 1821 στροφές. Μάλιστα η πρώτη του στροφή ξεκινάει παραλλάσσοντας το σολωμό:
Σε γνωρίζω από την όψη
του δικού μας συναφιού
που σε κάνει και στην κόψη
περπατάς του ξυραφιού!
Ακούστε εδώ τη συμβουλή μου όσοι θέλετε να δουλέψετε με τη μουσική και δεν χαλιέστε να κάνετε καμιά αρπαχτή που και που, αλλά μετά σας τρώνε οι ιδεολογικές τύψεις: ΡΩΤΑΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΡΙΝ ΔΕΧΤΕΙΤΕ!!!! Και θα καταλάβετε σε λίγο τι εννοώ... Αυτό που υπέθεσα για την ποιητική συλλογή και για τον δημιουργό ήταν πως πρόκειται για σάτιρα λαζόπουλου ΄Γ διαλογής με αυτό το πατριωτικό αίσθημα του τύπου "έχουμε χάλια πολιτικούς αλλά η ελλαδάρα είναι γαμάτη, φταίμε και εμείς λίγο, ε τι να κάνουμε, ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ" που το βρίσκω αρκετά γελοίο αλλά καταλαβαίνω την απήχηση στο ηλικιακό πλέγμα 50+ και μιας και ο ποιητής είναι, όπως μου παρουσιάστηκε συνταξιούχος που γράφει ποιήματα, φαντάστηκα ότι πρόκειται για ένα παππού που θέλει να πει δέκα πράγματα ελαφρώς απολιτίκ αλλά πατριωτικά με αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας. "Εντάξει είναι μαλακία τα ποιήματα" σκέφτηκα "αλλά θα του φέρω μερικά εμπόδια για να δω μέχρι που με παίρνει και στην χειρότερη θα με γειώσει". Που να ήξερα...
Ζήτησα λοιπόν συνάντηση στην οποία το έπαιξα ότι έχω ήδη αρχίσει τις διεργασίες και οριοθετώ τα κομμάτια και άλλα μπαρμπούτσαλα, αλλά θέλω και τη γνώμη του για κάποια πράγματα για να μην κάνω κάτι που δεν του αρέσει. Του είπα ότι κάποιοι στίχοι δεν με βολεύουν, με το σκεπτικό μπας και μου πει "δεν αλλάζω το αριστούργημά μου, απολύεσαι" μου είπε κάνε ότι θες. Του είπα ότι στο πρώτο κομμάτι μιας και έχει παραλλαγή του ελληνικού εθνικού ύμνου θα κάνω και εγώ μια "παρωδία" του ύμνου, ότι γενικά τα φαντάζομαι λίγο σαββοπουλικά, γενικά ό,τι και να του είπα δεν μου έφερε αντίρρηση, μάλιστα η προτροπή του ήταν "κάνε ό,τι θέλεις" με τη μουσική και τους στοίχους. Αυτό ενίσχυσε την άποψή μου ότι είναι ένας παππούλης που όταν ήταν νέος είχε χιούμορ και αυτό το χιούμορ περνάει στου συνομήλικούς του, και θέλει να κάνει μια εκδηλωσούλα να δείξει ότι κάτι έκανε και αυτός στη ζωή του, που είναι θεμιτό, γιατί όχι, ποιος είμαι εγώ να του το αποκλείσω. Η διευθύντριά μου ήθελε να του ρίξω πόρτα όταν διάβασε τον πρώτο στοίχο γιατί το θεώρησε αλαζονικό και ύβρης, εμένα βέβαια δεν με αγγίζει η ποίηση του σολωμού και ο εθνικός ύμνος οποιουδήποτε κράτους με αφήνει παγερά αδιάφορο. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να τα δουλέψω τα κομμάτια.
Η ημερομηνία πλησίαζε (αν και μετά άλλαξε) και ο βλαχάκος ζήτησε συνάντηση για να ακούσει τα κομμάτια. Εγώ προφανώς δεν είχα κάνει τίποτα, απλά είχα διαβάσει μια φορά τα 5 αποσπάσματα και είχα μια γενική ιδέα τι να κόψω. Όλο το πρώτο απόσπασμα είναι το εξής:
Σε γνωρίζω από την όψη
του δικού μας συναφιού
που σε κάνει και στην κόψη
περπατάς του ξυραφιού!
Απ’ τα ρούχα σου βγαλμένη
σε βαράνε στο ψαχνό
τριακόσιοι εκλεγμένοι
που κερδίζουν το λαχνό
με την ψήφο που αρπάζουν
του λαού του φουκαρά
και συνέχεια του σπάζουν
του φτωχού τον κουμπαρά!
Σου ’χουν κλέψει το μανδύα
και μ’ αυτόν κυκλοφορούν
δίχως τρόπους και παιδεία
χίλια-δυο κυοφορούν!
Έδωσες σ’ όλους τα φώτα
στο ντουνιά μ’ απλοχεριά
πάντα χάραζες τη ρότα
π’ οδηγεί στη λευτεριά
Τα σβησμένα είναι αυτά που δεν κράτησα. Το πρώτο και δεύτερο τετράστιχο γιατί δεν ήξερα τι να τα κάνω, το τρίτο γιατί λέει για αρχαία χρόνια και δεν μπορώ την ελληνοκαυλίαση. Βεβαίως το "έδωσες σ' όλους τα φώτα..." μιλάει ξανά για την ελλαδάρα αλλά επειδή στο τέλος λέει για ελευθερία το κράτησα. Αποφάσισα να βάλω τον εθνικό ύμνο να ακούγεται από πίσω. Ο ποιητής όταν άκουσε την επίδειξη που του έκανα μου είπε μήπως να μην το κάνω για να μην παρεξηγηθεί κάποιος. Πήγα να του πω "Α, ώστε το να σατιρίζεις εσύ το σολωμό δεν τρέχει τσάι αλλά εγώ δεν μπορώ να κοροϊδέψω τον μάντζαρο;" αλλά αρκέστηκα στο "δεν θα είναι τόσο προφανές με την ενορχήστρωση που θα κάνω." Η αλήθεια είναι ότι οι συγχορδίες είναι ακριβώς οι ίδιες, οπότε έκανα στη φωνή κάποιες μικρές παραλλαγές. Το αρχικό κομμάτι είχε και ρούλο στο ταμπούρο για να δείχνει στρατοκαυλίαση αλλά τελικά στην παράσταση δεν είχαμε ταμπούρο. Το γενικό αίσθημα είναι μια σάτιρα προς το έθνος ως θεσμό γενικά.
Το δεύτερο τετράστιχο:
Μες τη μίζα και κομπίνα
όλοι μέχρι το λαιμό
κι ο λαός από την πείνα
πια δεν βλέπει πηγαιμό!
Μια ζωή μες τη μιζέρια
περιμένει στην ουρά
και αυτοί πετούν στ’ αστέρια
με ασφάλεια και φρουρά!
Έρωτες μαζί κι απάτες
σε μια νέα ηθική
κ’ ήρωες σε άλλες στράτες
είναι τώρα μυθικοί!
Καταργείται η μοιχεία
και με νόμο στη Βουλή
κάποιος ζει την ευτυχία
και πετάει σαν πουλί!
Από ’δω τον έρωτά του
τη γυναίκα του από ’κει
καμαρώνει το σεβντά του
και η πρώην.. τουμπεκί!
Χτίζει βίλα στην Εκάλη
μια του έρωτα φωλιά
και για μιας γυνής τα κάλλη
δεν ακούει κουτσομπολιά!
Από το.. υστέρημά του
δωρεές και δανεικά
σπίτωσε το αίσθημά του
όλα είναι ιδανικά..!
Χαίρεται τα γερατειά του
ωσάν έφηβος λοιπόν
κ’ είναι πια η αφεντιά του
στην πολιτική απών..!
Εδώ πέρα μιλάει για την πολιτική διαφθορά, όπως ενημερωθήκαμε στην εκδήλωση, βέβαια για κάποιο λόγο εστιάζει στην μοιχεία. Προφανώς είχε κάποιον στο μυαλό του, δεν ξέρω ποιον, μήπως ήθελα να φτιάξει μια καρικατούρα του ανδρέα; Εγώ το έκανα ως εξής:
Μες τη μίζα και κομπίνα
όλοι μέχρι το λαιμό
κι ο λαός από την πείνα
πια δεν βλέπει πηγαιμό!
Χτίζει βίλα στην Εκάλη
μια του έρωτα φωλιά
και για μιας γυνής τα κάλλη
δεν ακούει κουτσομπολιά!
Ρεφρέν:
Μια ζωή μες τη μιζέρια
περιμένει στην ουρά
και αυτοί πετούν στ’ αστέρια
με ασφάλεια και φρουρά!
Από το.. υστέρημά του
δωρεές και δανεικά
σπίτωσε το αίσθημά του
όλα είναι ιδανικά..!
Χαίρεται τα γερατειά του
ωσάν έφηβος λοιπόν
κ’ είναι πια η αφεντιά του
στην πολιτική απών..!
Οπότε βάζοντας αυτόν τον στίχο για ρεφρέν αλλάζει κάπως το νόημα και πιστεύω εστιάζει περισσότερο στην διαφθορά και αφήνει την μοιχεία στην άκρη όσο γίνεται. Που τώρα μεταξύ μας αν οι πολιτικοί έχουν γκόμενες χέστηκα, μην βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος, το πρόβλημα είναι το ότι υπάρχει η εξουσία, το ότι φέρονται τα πολιτικά υποκείμενα σεξιστικά είναι συνεπακόλουθο. Είχα αποφασίσει ότι αυτό θα είναι μπαλάντα. Θυμήθηκα ένα καλό φίλο λοιπόν που ένα καλοκαιρινό βράδυ με κιθάρες στη παραλία σχετικά μεθυσμένοι προσπαθούσαμε να μελοποιήσουμε ανέκδοτα, όπου εγώ θα έπρεπε να βρω τη μελωδία, και ενώ έπαιζε Λα ελάσσων - Μι ελάσσων μου φώναζε "άντε ρε μαλάκα τα πάντα κολλάνε σε Λα - Μι". Έτσι λοιπόν είπα να εκμεταλλευτώ αυτή τη χρήσιμη συμβουλή. Άρχισα να τραγουδάω το κουπλέ και είναι ίδιο με τη μελωδία που ανοίγει το σόλο στο "Hey You" των Pink Floyd, και επαναλαμβάνεται μετά κάποιες φορές μέσα στο Wall. "Καλό είναι" είπα.
Το τρίτο το πετσόκοψα:
Φαίνεται η μοίρα το ’χει
τούτη η ένδοξη φυλή
μία «ναι» την άλλη «όχι»
κάνει πάντα σαν τρελή!
Όσα είναι τα καλά της
τα κακά είν’ πιο πολλά
παίρνει αέρα στα μυαλά της
κι απ’ αυτό δεν ξεκολλά..!
Μια του ύψους, μια του βάθους
απ’ τον ουρανό στη γη
και πληρώνει κάθε λάθους
μετρητοίς επιταγή..!
Φέρνει μέσα της διχόνοια
από τόσο μακριά
που την κουβαλάει χρόνια
και δεν βλέπει γιατρειά..!
Μια ζωή πια εγωλάτρες
στον καθρέφτη μας μπροστά
εαυτούληδες και λάτρες
ο καθένας μας χρωστά..!
Χάνουμε την εξυπνάδα
στον καπνό της πονηριάς
κ’ έτσι σβήνουμε τη δάδα
δυστυχώς της λευτεριάς..!
Πέφτουμε σε χειμερία
νάρκη σαν τα ερπετά
ανεξήγητη οκνηρία
που τη βλέπουμε μετά
και μας πιάνει απληστία
που μας κάνει συνεχώς
ικανούς και για ληστεία
μετά φόνου δυστυχώς..!
Άλλοτε μ’ αλαζονεία
και τη μύτη μας ψηλά
πέφτουμε, τι ειρωνεία
κι όλο πάμε χαμηλά..!
Έχουμε νοοτροπία
και μια ξεροκεφαλιά
σκέτη ανισορροπία
που ’ρχεται από παλιά..!
Πότε δίνουμε το αίμα
πέφτουμε και στη φωτιά
φως μοιράζουμε και πνεύμα
με παγκόσμια πρωτιά
κι άλλοτε μες την πορεία
τελευταίοι στην ουρά
μια θλιμμένη ιστορία
στις χορδές του ταμπουρά..!
Μπαρμπούτσαλα. Από ότι ακούσαμε αυτό μιλάει για τον κοσμάκη που δεν κάνει επανάσταση. Το τραγούδι έγινε ως εξής:
Μια ζωή πια εγωλάτρες
στον καθρέφτη μας μπροστά
εαυτούληδες και λάτρες
ο καθένας μας χρωστά..!
Χάνουμε την εξυπνάδα
στον καπνό της πονηριάς
κ’ έτσι σβήνουμε τη δάδα
δυστυχώς της λευτεριάς..!
Ρεφρέν:
και μας πιάνει απληστία
που μας κάνει συνεχώς
ικανούς και για ληστεία
μετά φόνου δυστυχώς..!
Πέφτουμε σε χειμερία
νάρκη σαν τα ερπετά
ανεξήγητη οκνηρία
που τη βλέπουμε μετά
Άλλοτε μ’ αλαζονεία
και τη μύτη μας ψηλά
πέφτουμε, τι ειρωνεία
κι όλο πάμε χαμηλά..!
Ρεφρέν:
κι άλλοτε μες την πορεία
τελευταίοι στην ουρά
μια θλιμμένη ιστορία
στις χορδές του ταμπουρά..!
Είναι εύκολο να παρατηρήσει κάποιος ότι οι στίχοι στα τραγούδια, αν δεν ξέρεις το αυθεντικό κείμενο βγάζουν μάλλον άλλο νόημα. Βέβαια ο ποιητής που ξέρει τι έχει γράψει και γιατί, σκέφτηκα, ότι δεν θα το καταλάβει, μιας και συνειρμικά θα έχει στο μυαλό του τα δικά του. Αυτή είναι η λογική που ακολούθησα σε όλα τα ποιήματα. Σκεφτόμουν πως σκατά να το φτιάξω αυτό και εκείνη την ώρα μου ήρθε στο μυαλό ένα κομμάτι του φίλου Νικήτα Κίσσονα από το project Methexis, την εισαγωγή του για την ακρίβεια όπου ένα κακέκτυπο αυτής χρησιμοποίησα. Θυμήθηκα μετά ότι ο ποιητής κάτι μου είχε πει για ένα κομμάτι που το θέλει ραπ, ένα έκτο κομμάτι αλλά προσπάθησα να το αποφύγω βάζοντας κάποια "ραπ" στοιχεία εδώ πέρα, στα κουπλέ. Το ρεφρέν βέβαια είναι μελαγχολικό και μελωδικό.
Στο τέταρτο κομμάτι δεν έκοψα τίποτα γιατί δεν βρήκα τίποτα πολύ φοβερό, σε σχέση με αυτά που έχω αφήσει:
Στης Βουλής μας το σαράι
κάνουν όλοι σαν τραγιά
κι ο καθένας τους βαράει
όπου φτάσει το ραγιά
το λαό το φουκαριάρη
που τους έβαλε εκεί
και τον έκαναν ψωριάρη
κι απαιτούνε τουμπεκί
υποκλίσεις, τεμενάδες
κι από πάνω φερετζέ
και αυτοί σαν τους πασάδες
με καφέ και ναργιλέ
σ’ ένα κράτος για χαρέμι
χανουμάκια και χλιδή
με την πόρτα αμπαρωμένη
κι από μέσα το κλειδί!
Έμεινε χωρίς γκεσέμι
το κοπάδι στο στρατί
και τους λύκους τώρα τρέμει
που ’χουν πέσει σαν στρατοί
για να το κατασπαράξουν
και το αίμα του να πιουν
ό,τι έχει να τ’ αρπάξουν
δίχως, θε μου, να ντραπούν
κι από πάνω να του λένε
φευ! αν είναι δυνατό
πως αυτοί ποτέ δεν φταίνε
και.. συμπάσχουν με αυτό..!
Όλο το κομμάτι τσουμ - παμ, ανά δύο τετράστιχα και αντί να φτιάξω ρεφρέν που βαριόμουνα έβαλα το βιολί να κάνει σόλο τύπου καντέντσα, χωρίς συνοδεία. Για να μην είναι συνέχεια το ίδιο στο "έμεινε χωρίς γκεσέμι" έκανα μετατροπία και στα άλλα δύο κάτι σαν κορύφωση, ένα μελωδικό και μελαγχολικό σημείο που είναι αρκετά όμοιο με το προηγούμενο τραγούδι, αλλά πιο ρυθμικό. Να πω εδώ ότι συνήθως στα εμπορικά κομματάκια η στάνταρ μετατροπία είναι ένα τόνο πάνω ενώ εγώ την έκανα ένα τόνο κάτω. Τέλος. Στην αρχή σκέφτηκα κάτι σαν το funerals for the living των empty frame, αλλά δεν μου βγήκε και συνέχισα με ό,τι είχα.
Το τελευταίο απόσπασμα είναι το τέλος του βιβλίου. Έχει ως εξής:
Ω! τριακόσιοι εγερθείτε
και σταθείτε προσοχή!
και με βήμα κινηθείτε
για μια νέα εποχή
σαν σαλπίζει η Ιστορία
εμβατήριο εθνικό
για να έρθει η σωτηρία
πριν απ’ τον Τιτανικό!
Ως τριακόσιοι, πολεμήστε
σαν η ώρα το καλεί
και τη χώρα αναδομήστε
η στιγμή σας προσκαλεί!
Χαίρε! ω! Δημοκρατία
όλοι τους σε προσκυνούν
είτε με διπλωματία
που τα νήματα κινούν
είτε με τρομοκρατία
όσο κι αν σε απειλούν
εσύ έχεις τα πρωτεία
και για σένα θα μιλούν
σαν πολίτευμα στη φύση
σ’ οποιαδήποτε γωνιά
ωραιότερο στη ζήση
δεν υπάρχει στο ντουνιά!
Νόμος και ελευθερία
είν’ η μόνη συνταγή
που μας φέρνει ευημερία
τον παράδεισο στη γη!
Χαίρε! ω! Δημοκρατία
η ζωή χωρίς εσέ
είναι μια τρομοκρατία
που μας γράφει βερεσέ..!
Ω! θεά Δημοκρατία!
κάποιοι κι αν σε βλαστημούν
εσύ θα ’χεις τα πρωτεία
κ’ οι λαοί θα σε τιμούν!
Από το οποίο κράτησα μόνο τα εξής:
σαν σαλπίζει η Ιστορία
εμβατήριο εθνικό
για να έρθει η σωτηρία
πριν απ’ τον Τιτανικό!
Χαίρε! ω! Δημοκρατία
όλοι τους σε προσκυνούν
είτε με διπλωματία
που τα νήματα κινούν
Νόμος και ελευθερία
είν’ η μόνη συνταγή
που μας φέρνει ευημερία
τον παράδεισο στη γη!
Αυτό και αν το πετσόκοψα!! Εδώ πραγματικά βαριόμουν να σκεφτώ και λέω τι να κάνω, τι να κάνω... Το βρήκα! Ροκενρολάκι! Η εναλλαγή των συγχορδιών είναι παντού η ίδια άρα ξεμπλέξαμε! Το "χαίρε ω δημοκρατία" εγώ το πήρα κοροϊδευτικά, γι αυτό και όταν επαναλαμβάνεται ο στίχος αντί για "είτε με διπλωματία" το έκανα "είτε με τρομοκρατία", όπως είναι και το κείμενο, μόνο που βάζοντάς το εκεί έδειχνε σαν να λέει "με διπλωματία ή τρομοκρατία εμείς λέμε ότι έχουμε δημοκρατία και σας λέμε ότι είναι το καλύτερο πολίτευμα". Και το τέλος του γυρνάμε πάλι στον εθνικό ελληνικό ύμνο μόνο που δεν άντεχα να βλέπω να έχει γράψει κάποιος σαν μέρος σοβαρού έργου "νόμος και ελευθερία" οπότε το άλλαξα σε "μόνο η ελευθερία" και ξεμπέρδεψα. Όλο αυτό για να το οργανώσω μου πήρε μία ώρα. Το εξήγησα και στους μουσικούς που παίζανε στην εκδήλωση, για να μην νομίζουν ότι νομίζω ότι έχω γράψει και τίποτα γαμάτω. Αν και τόσο που το διασκέδασα μέχρι εδώ άξιζε τον κόπο και μάλιστα έλεγα ότι πρέπει να πάει σε σεμινάριο για να δείξω αυτό που είπα στην αρχή, πως παρέκκλινα πλήρως από το νόημα που ήθελε ο αρχικός δημιουργός.
Νόμιζα λοιπόν ότι εγώ θα τους τρολάρω και θα πάρω φράγκα κιόλλας, και θα νομίζουν ότι ακούνε "ποιότητα". Όπως είπα συνήθως όταν λες "πόσο πιο χάλια μπορεί να είναι;" είναι πάντα χειρότερα. Για αρχή ο τύπος επέμεινε για ένα έκτο ποίημα το οποίο δεν του έφτανε το "ραπ" στοιχείο που έβαλα στο τρίτο κομμάτι, ήθελε μόνο ραπάρισμα. Κάποια στιγμή είπε κιόλας ότι τα κομμάτια μου δεν είναι εύθυμα και ο κόσμος δεν θα γελάσει γι αυτό πιστεύει ότι αυτό το έκτο κομμάτι θα έκανε την διαφορά στη βραδιά. Αφού είδα ότι δεν μπορώ να το αποφύγω ευγενικά είπα ότι θα το κοιτάξω. Ε λοιπόν να τι είδα:
1
Σαν πουκάμισα αλλάζουν
πλέον τους πρωθυπουργούς
όμοιοι αεί πελάζουν
ψάχνουνε για συνεργούς..!
2
Αφού και ο Πικραμένος
έγινε πρωθυπουργός
δίκαια κι ο Χολωμένος
καμαρώνει υπουργός!
3
Σαν εκπρόσωπος πηγαίνει
τώρα κυβερνητικός
στα κανάλια για να βγαίνει
ένας χρόνια, Νηστικός!
4
Πάει ο Απολυμένος
τώρα Εξωτερικών
και ο Αγανακτισμένος
παίρνει Οικονομικών!
5
Υπουργός Δικαιοσύνης
ο Παράνομος λοιπόν
δείγμα νομιμοφροσύνης
απ’ τα νόμιμα απών!
6
Προστασίας του πολίτη
έβαλαν έναν Ληστή
’να κλεφτρόνι και αλήτη
που ’χε φυλακή κλειστεί!
7
Στο Ανάπτυξης πηγαίνει
Άνεργος απ’ τη γενιά
που διαλύθηκε εν γένει
δώθε από το εννιά..! (2009)
8
Υπουργείο Εργασίας
υπουργός ο Απεργός
π’ άρχισε διεργασίας
μήπως γίνει ενεργός!
9
Ο Ξυπόλητος (στ’ αγκάθια)
πήρε το Μεταφορών
άδεια έχων τα καλάθια
και παπούτσια μη φορών!
10
Τώρα υπουργός Υγείας
γίνεται ο Ασθενής
για να κάνει δια μαγείας
τι δεν έκανε κανείς!
11
Υπουργός λοιπόν Παιδείας
ο δια βίου Φοιτητής
καταλήψεων δια βίας
πορειών οδηγητής!
12
Τον Ανάπηρο ορίζουν
υπουργό Αθλητισμού
κι όταν θέλουν του σφυρίζουν
να ’ναι και Πολιτισμού!
13
Ναυτιλίας ο Πνιγμένος
( χρέη μέχρι τα μαλλιά )
και σε δάνεια ανοιγμένος
απ’ τα χρόνια τα παλιά!
14
Υπουργός Μακεδονίας
μουσουλμάνος σκοπιανός
καλής δήθεν γειτονίας
και εχθρός πια ουδενός!
15
Άνευ χαρτοφυλακίου
είναι ο Αναρχικός
Εξαρχείων φυλακίου
με κουκούλα αρχικώς
16
και μολότοφ στη συνέχεια
ώσπου να επιβληθεί
να μας βγάλει απ’ την ανέχεια
και το πρόβλημα λυθεί!
17
Μια κυβέρνηση με άντρες
και γυναίκα ούτε μια
κομπολόι δίχως χάντρες
και μεγάλη καντεμιά!
18
Όμως όλοι οι.. Καμένοι
απ’ τα μέτρα τα σκληρά
θα ’ναι οι αγαπημένοι
και οι πρώτοι στη σειρά
19
που θα πάρουν όλα πίσω
(όποιος είναι επιζών)
με το δίκιο και το ίσο
και με τόκους τραπεζών!
20
Μια κυβέρνηση σαν τούτη
είναι η ιδανική
και ας λένε με κουρκούτη
ότι μοιάζει μερικοί!
21
Ο λαός στην εξουσία
με υπηρεσιακή
είναι και η πεμπτουσία
κι αν περιστασιακή
22
μπορεί μόνιμη να μείνει
όπως το προσωρινό
κ’ έτσι κάποτε να γίνει
θαύμα, το σημερινό!
Αχχ... Υποτροπίασα λοιπόν και εγώ και έγραψα το ακόλουθο μέιλ στην διευθύντριά μου:
6ο ποίημα τρώει φούντο
Το ποίημα αυτό έρχεται τόσο κόντρα στις ιδέες και τα πιστεύω μου που
θέλω να βάλω τα κλάματα. Δεν είναι μόνο ότι διαφωνώ με την
κοινοβουλευτική δημοκρατία και την δημοκρατία στο σύνολό της, με τον
τρόπο που έχει παρουσιαστεί σχεδόν παντού (γιατί μην ξεχνάμε ότι και
στην αρχαία αθήνα, αν και το σύστημα ήταν πιο αμεσοδημοκρατικό, δεν
είχαν δικαίωμα ψήφου ούτε οι σκλάβοι, και άντε πες εντάξει, ούτε οι
γυναίκες, ούτε άλλες κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες, και άμα λάχει κάναν
και κανένα πραξικόπημα, όπως σε όλες τις "δημοκρατίες"), αλλά εδώ πέρα
για χάρη λογοπαιγνίου ο κύριος βλαχάκος λέει ότι ένας πικραμένος, ένας
απολυμένος, ένας απεργός και ένας φτωχός γεμάτος χρέη δεν είναι
κατάλληλοι για να πάρουν θέσεις εξουσιαστικές. Καταλαβαίνω των συνειρμό,
προερχόμενο από τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό, αλλά το μήνυμα που αφήνει,
ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ αφήνει μια εντελώς διαφορετική γεύση. Να μην
σχολιάσω καθόλου το γεγονός ότι μιλάει για αναρχικούς έχοντας προφανώς
πληροφόρηση μόνο από τα δελτία ειδήσεων, αλλά δεν είμαι φετιχιστής στις
ονομασίες.
Τα υπόλοιπα ποιήματα μου έδωσε το ελεύθερο να κάνω ό,τι θέλω και έχω αλλοιώσει τους στοίχους, με τρόπο που και αυτός καταλαβαίνει το νόημα που θέλει αλλά και εγώ αν διαβάσεις μόνο το μέρος που μελοποίησα να μην έρχεται σε κόντρα με τα δικά μου πιστεύω. Αυτό εδώ πρέπει να γίνει χωρίς περικοπές, άσε που δεν μπορώ να κόψω και κάτι και να μπορούσα. Οπότε αποσύρομαι τουλάχιστον από αυτό. Αν τον ενδιαφέρουν τα άλλα έχει καλός. Στην τελική ενώ θα ερχόταν για τα ποιήματα του άλλου κυρίου ήρθε για τα δικά του, και ενώ ήταν 5 ξαφνικά γίνανε 6. Δεν ξέρω ποιος φταίει για την ασυνεννοησία αλλά εγώ την δουλειά που είπαμε να κάνω την έκανα.
Και σε κάθε περίπτωση οι πρωτοχριστιανικές κοινωνίες, όταν ακόμα δεν τους θέλανε, και δεν είχε μπει ο μηχανισμός της εκκλησίας μέσα, ζούσαν πιο κομμουνιστικά και από την σοβιετική ένωση, σχεδόν αναρχοκομμουνιστικά θα έλεγε κάποιος. Όχι γιατί διβάσανε Προυντόν, Μάρξ, Μπακούνιν, Κροπότκιν ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, αλλά γιατί διαβάσανε αυτά που έλεγε ο χριστός. Και το φέρνω αυτό σαν παράδειγμα γιατί εσείς έχετε πιο πολύ σχέση με τον χριστιανισμό από εμένα. Συγγνώμη λοιπόν αλλά εγώ όχι μόνο δεν πιστεύω στην κοινοβουλευτική "δημοκρατία", η οποία προάγει την ανάθεση και λειτουργεί μόνο με την αντιπροσώπευση, αλλά είμαι και ενάντιος της. Αν θέλετε να με συνδέσετε εσείς ή ο κύριος βλαχάκος τώρα με κάνα μπάχαλο αναρχικό που, σύμφωνα με τα δελτία ειδήσεων, προάγω μόνο το χάος και την καταστροφή και κάνω παρκούρ και πετάω με αλεξίπτωτα από ταράτσες ενάντια στους μπάτσους κανένα πρόβλημα, αλλά παραθέτω ενδεικτική βιβλιογραφία:
https://risinggalaxy.wordpress.com/2012/08/22/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-101-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%80/
Τα υπόλοιπα ποιήματα μου έδωσε το ελεύθερο να κάνω ό,τι θέλω και έχω αλλοιώσει τους στοίχους, με τρόπο που και αυτός καταλαβαίνει το νόημα που θέλει αλλά και εγώ αν διαβάσεις μόνο το μέρος που μελοποίησα να μην έρχεται σε κόντρα με τα δικά μου πιστεύω. Αυτό εδώ πρέπει να γίνει χωρίς περικοπές, άσε που δεν μπορώ να κόψω και κάτι και να μπορούσα. Οπότε αποσύρομαι τουλάχιστον από αυτό. Αν τον ενδιαφέρουν τα άλλα έχει καλός. Στην τελική ενώ θα ερχόταν για τα ποιήματα του άλλου κυρίου ήρθε για τα δικά του, και ενώ ήταν 5 ξαφνικά γίνανε 6. Δεν ξέρω ποιος φταίει για την ασυνεννοησία αλλά εγώ την δουλειά που είπαμε να κάνω την έκανα.
Και σε κάθε περίπτωση οι πρωτοχριστιανικές κοινωνίες, όταν ακόμα δεν τους θέλανε, και δεν είχε μπει ο μηχανισμός της εκκλησίας μέσα, ζούσαν πιο κομμουνιστικά και από την σοβιετική ένωση, σχεδόν αναρχοκομμουνιστικά θα έλεγε κάποιος. Όχι γιατί διβάσανε Προυντόν, Μάρξ, Μπακούνιν, Κροπότκιν ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, αλλά γιατί διαβάσανε αυτά που έλεγε ο χριστός. Και το φέρνω αυτό σαν παράδειγμα γιατί εσείς έχετε πιο πολύ σχέση με τον χριστιανισμό από εμένα. Συγγνώμη λοιπόν αλλά εγώ όχι μόνο δεν πιστεύω στην κοινοβουλευτική "δημοκρατία", η οποία προάγει την ανάθεση και λειτουργεί μόνο με την αντιπροσώπευση, αλλά είμαι και ενάντιος της. Αν θέλετε να με συνδέσετε εσείς ή ο κύριος βλαχάκος τώρα με κάνα μπάχαλο αναρχικό που, σύμφωνα με τα δελτία ειδήσεων, προάγω μόνο το χάος και την καταστροφή και κάνω παρκούρ και πετάω με αλεξίπτωτα από ταράτσες ενάντια στους μπάτσους κανένα πρόβλημα, αλλά παραθέτω ενδεικτική βιβλιογραφία:
https://risinggalaxy.wordpress.com/2012/08/22/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-101-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%80/
Η διευθύντρια του ωδείου έσπευσε να με πάρει τηλέφωνο, ευτυχώς είχε πάρει χαμπάρι ότι μιλάμε για τσαρλατάνο και μου είπε ότι είχε ήδη μιλήσει με τον τύπο και του έλεγε ότι δεν μπορεί να μπει αυτό το πράγμα σφήνα στην υπόλοιπη "δουλειά" μου, προτάσσοντας κυρίως το ότι "ραπ" δεν κάνει το ωδείο κτλ κτλ. Ο τύπος πήγε να απειλήσει ότι αν δεν μπει αυτό δεν γίνεται η εκδήλωση, μιας και κατάλαβε όμως ότι δεν υπήρχε πρόβλημα με αυτό το πήρα πίσω. Τα αστεία που άκουσα σε αυτή τη συνομιλία ήταν τα "πόσο καιρό πρέπει να δουλεύεις στο ωδείο για να ξέρεις ότι εγώ υποστηρίζω τους καθηγητές μου", εμφανώς ψέμα αν όχι μισή αλήθεια, μιας και άλλες φορές που είχα πιο πολύ δίκιο, για άλλες περιπτώσεις δεν το έκανε, και "με προσβάλλεις με το να μου παραθέσεις βιβλιογραφία, μιας και τους 3 από αυτούς που γράφεις τους έχω διαβάσει". Μόνο Κροπότκιν δεν είχε διαβάσει. Μάλιστα... Μακάρι όμως τα σκατά να σταματάγανε εδώ.
Κατά πρώτων στο πρόγραμμα έβαλε "μελοποίηση: εθνικό ωδείο σπάρτης" και τα ονόματά μας από δίπλα, το οποίο αν είχα σπαταλήσει φαιά ουσία για τις μαλακίες του θα με ένοιαζε. Η μόνη αλήθεια σε αυτό θα είναι ότι όπως είναι λογικό επειδή τα κομμάτια γράφτηκαν πολύ πρόχειρα έγιναν κάποιες αλλαγές στην ενορχήστρωση. Βεβαίως είναι άλλο στάδιο η σύλληψη μιας ιδέας, άλλο η σύνθεση, άλλο η ενορχήστρωση και άλλο η εκτέλεση. Και για να μην πιάσω ένα θέμα που θέλει ολόκληρο βιβλίο για να αναπτυχθεί, δεν είναι ότι με τσάντισε λόγο πνευματικών δικαιωμάτων, ή δεν ξέρω εγώ τι, αλλά γιατί μέσα στον καπιταλισμό δεν θεωρώ σωστό σε κανένα εκμεταλλευτή να του χαρίσω ούτε ένα ευρώ. Μέσα στον καπιταλισμό, όσο συμπεριφέρομαι καθαρά επαγγελματικά και όχι κινηματικά, φιλικά ή οτιδήποτε άλλο, θα φάνε την χοντρή πούτσα του καπιταλισμού και αυτοί. Έτσι όταν υποχρεώνω τα αφεντικά να φερθούν βάση νόμου σωστά και να παίρνω όλα όσα μου αξίζουν το βρίσκω σαν μια νίκη μέσα στα σκατά που ζούμε.
Ο Χίλων (ή Χείλων) ήταν ένας από τους επτά σοφούς υποτίθεται και μάλιστα σύμφωνα πάντα με το wikipedia (δηλαδή όχι σοβαρή πηγή) "κατά τη διάρκεια της θητείας του εισηγήθηκε και πέτυχε τη μεταρρύθμιση του καθεστώτος του Λυκούργου, με την εξύψωση του θεσμού των Εφόρων και τον αποφασιστικό περιορισμό, κατά τον τρόπο αυτό, της βασιλικής δύναμης και εξουσίας, προς όφελος της λαϊκής κυριαρχίας." Η ένωση αυτή είναι ενεργή λίγα χρόνια, και ο κύριος βλαχάκος είναι όχι μόνο ιδρυτής αλλά (μαντέψτε) πρόεδρος. Για όσους δεν έχουν κάνει επαρχία να το θέσω έτσι: Πρώτος στο χωριό τελευταίος στη πόλη. Με όλα όσα συνεπάγονταν. Ήρθε λοιπόν ο πρόεδρος με την BMW, πενταετίας το πολύ, και μετά μιλάει για βίλες στην εκάλη. Μάλιστα...
Ευτυχώς το όνομά μου αναφέρθηκε μόνο δύο φορές στην εκδήλωση. Όχι από τον ίδιο βέβαια. Ο ίδιος για τη μουσική είπε μόνο "να ευχαριστήσω τα αηδόνια του εθνικού ωδείου" και τίποτα άλλο. Στην βιβλιοθήκη της σπάρτης λοιπόν, όπου ήταν η εκδήλωση βλέπω ότι ο τύπος έχει εκδώσει και άλλα βιβλία, όπου έμαθα αργότερα ότι έχει ξανακάνει τέτοια παρουσίαση με μελοποίηση και δεν του παρουσίασε κανείς πρόβλημα... Για μισό λεπτό, τι είναι αυτό;
Δεν ξέρω για εσάς, εμένα μου φαίνεται σαν την πελοπόνησσο χωρίς το ένα πόδι, την κόρινθο και την αργολίδα. Ας ηρεμήσω, μπορεί να μην είναι άκρατος τοπικισμός μπορεί εμένα να μου μοιάζει. Πάρε βαθιές ανάσες...
Την εκδήλωση άνοιξε κάποιος "αθανάσιος στίκος, ταξίαρχος ε.α. - εκπ/τικός, συγγραφές και αρθρογράφος". Ωχ μάνα μου, εκεί κατάλαβα περί τίνος πρόκειται. Ο τρόπος που παρουσιάστηκε το βιβλίο και η σοβαροφάνεια του πράγματος καθώς και διάφορα σχόλια με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι δεν σατιρίζουν τα 40 χρόνια κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αλλά επιτίθενται σε αυτή. Και για όσους δεν το κατάλαβαν, όχι δεν μιλάνε ενάντια του αντιπροσωπευτικού κράτους και υπέρ της "αναρχίας" ας πούμε αλλά υπέρ της χούντας. Οκ, δεν το είπε κανένας ανοιχτά. Αλλά όταν υπέρ του κράτους, του έθνους, της θρησκείας και της γαμάτης καλής παλιάς ελλάδας είναι σαφές. Άσε που ήμουν στη σπάρτη, σόρρυ αν αυτό ακουστεί προσβλητικό αλλά... Ο στρίκος μίλησε ας πούμε για "έναν απαράδεκτο υπουργό παιδείας" τον οποίο τον έκραξε για το θέμα των ποντίων αλλά και για την κατάργηση της προσευχής. Όχι ότι θα υποστηρίξω το μέρος του φίλη αλλά αν θες να τον κράξεις έχεις άλλα πολλά να πεις, όταν λες αυτά ε μάλλον είσαι φασιστάκι. Ή μάλλον στην περίπτωση του τύπου φασίσταρος, υποθέτω προνομιούχος της χούντας ή και χειρότερα.
Έγιναν και άλλα πολλά παρόμοια. Δεν μπορώ να τα αναπαράγω γιατί εκνευρίζομαι. Καθ' όλη την διάρκεια της εκδήλωσης σκεφτόμουνα αν θα μπορούσα να καλέσω συντρόφους να πετάξουν μπουκάλια και να παρέμβουν αλλά ήμουν στη σπάρτη... Σκεφτόμουν μόλις με συγχαρούν για τη φανταστική μουσική που έγραψα να πάω στο μικρόφωνο και να φωνάξω "ελευθερία, αλληλεγγύη, ισότητα, αυτοοργάνωση" αλλά μετά σκέφτηκα ότι θα έχω δύο υποστηριχτές και καμιά 100 άτομα που θα μου την πέσουν.
Η εκδήλωση έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο: Πάω εγώ και ένας από τους μουσικούς να πούμε ευγενικά καληνύχτα, να ρωτήσουμε αν του άρεσε κτλ, να δούμε και αν θα μας πληρώσει κιόλλας. Μόλις μας βλέπει, πριν προλάβω να του μιλήσω βγάζει από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του ένα μάτσο πενηντάευρα τα μετράει, με ρωτάει για επιβεβαίωση πόσα είχαμε πει και μου τα δίνει, στο φουαγιέ της βιβλιοθήκης με όλο τον κόσμο μπροστά να του λένε ακόμα συγχαρητήρια. Για να δείξει σε όλους φαντάζομαι ότι είμαστε οι πουτάνες του. Εκεί πήγε να μου φύγει παναγία αλλά κώλωσα γιατί πρέπει να φάω κιόλλας. Να τι σου κάνει ο καπιταλισμός και η μισθωτή δουλεία, ντροπή και αίσχος. Γαμιέσαι λοιπόν εσύ και όλη σου η χουντική φάρα παλιό μαλάκα. Σαν να μην φτάνουν αυτά ο συνάδελφος ρωτάει ευγενικά αν του άρεσε και πως του φάνηκε και απαντάει ότι για επαγγελματίες σαν εμάς τέτοιες εκδηλώσεις αποτελούν διαφήμιση. ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;! Όπως είπε και ο συνάδελφος αυτό ήταν σχεδόν δυσφήμιση.
Στο τέλος λοιπόν η διευθύντρια είχε τσαντιστεί με τη φάση, εγώ του είχα ζητήσει αυτά τα λεφτά για τη σύνθεση αυτός θεώρησε ότι είναι αρκετά και για την εκτέλεση, φταίω και εγώ που δεν του το ξεκαθάρισα βέβαια. "Δυστυχώς" δεν βρίσκω πουθενά κανένα βίντεο από την εκδήλωση για να υπάρχει και ηχητικό ντοκουμέντο από τα κομμάτια. Κάποια στιγμή πιστεύω κατάλαβε ότι τον δουλεύω γιατί όταν κάναμε πρόβα κρυφάκουγε από την δίπλα αίθουσα. Τι να πω, έχω μπλέξει με μαλάκες αλλά τόσο μεγάλο ψώνιο, που να είναι και χουντικός και κακότροπος και υποκριτής δεν μου έχει τύχει.
Και του χρόνου!
Ευτυχώς το όνομά μου αναφέρθηκε μόνο δύο φορές στην εκδήλωση. Όχι από τον ίδιο βέβαια. Ο ίδιος για τη μουσική είπε μόνο "να ευχαριστήσω τα αηδόνια του εθνικού ωδείου" και τίποτα άλλο. Στην βιβλιοθήκη της σπάρτης λοιπόν, όπου ήταν η εκδήλωση βλέπω ότι ο τύπος έχει εκδώσει και άλλα βιβλία, όπου έμαθα αργότερα ότι έχει ξανακάνει τέτοια παρουσίαση με μελοποίηση και δεν του παρουσίασε κανείς πρόβλημα... Για μισό λεπτό, τι είναι αυτό;
Δεν ξέρω για εσάς, εμένα μου φαίνεται σαν την πελοπόνησσο χωρίς το ένα πόδι, την κόρινθο και την αργολίδα. Ας ηρεμήσω, μπορεί να μην είναι άκρατος τοπικισμός μπορεί εμένα να μου μοιάζει. Πάρε βαθιές ανάσες...
Την εκδήλωση άνοιξε κάποιος "αθανάσιος στίκος, ταξίαρχος ε.α. - εκπ/τικός, συγγραφές και αρθρογράφος". Ωχ μάνα μου, εκεί κατάλαβα περί τίνος πρόκειται. Ο τρόπος που παρουσιάστηκε το βιβλίο και η σοβαροφάνεια του πράγματος καθώς και διάφορα σχόλια με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι δεν σατιρίζουν τα 40 χρόνια κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αλλά επιτίθενται σε αυτή. Και για όσους δεν το κατάλαβαν, όχι δεν μιλάνε ενάντια του αντιπροσωπευτικού κράτους και υπέρ της "αναρχίας" ας πούμε αλλά υπέρ της χούντας. Οκ, δεν το είπε κανένας ανοιχτά. Αλλά όταν υπέρ του κράτους, του έθνους, της θρησκείας και της γαμάτης καλής παλιάς ελλάδας είναι σαφές. Άσε που ήμουν στη σπάρτη, σόρρυ αν αυτό ακουστεί προσβλητικό αλλά... Ο στρίκος μίλησε ας πούμε για "έναν απαράδεκτο υπουργό παιδείας" τον οποίο τον έκραξε για το θέμα των ποντίων αλλά και για την κατάργηση της προσευχής. Όχι ότι θα υποστηρίξω το μέρος του φίλη αλλά αν θες να τον κράξεις έχεις άλλα πολλά να πεις, όταν λες αυτά ε μάλλον είσαι φασιστάκι. Ή μάλλον στην περίπτωση του τύπου φασίσταρος, υποθέτω προνομιούχος της χούντας ή και χειρότερα.
Έγιναν και άλλα πολλά παρόμοια. Δεν μπορώ να τα αναπαράγω γιατί εκνευρίζομαι. Καθ' όλη την διάρκεια της εκδήλωσης σκεφτόμουνα αν θα μπορούσα να καλέσω συντρόφους να πετάξουν μπουκάλια και να παρέμβουν αλλά ήμουν στη σπάρτη... Σκεφτόμουν μόλις με συγχαρούν για τη φανταστική μουσική που έγραψα να πάω στο μικρόφωνο και να φωνάξω "ελευθερία, αλληλεγγύη, ισότητα, αυτοοργάνωση" αλλά μετά σκέφτηκα ότι θα έχω δύο υποστηριχτές και καμιά 100 άτομα που θα μου την πέσουν.
Η εκδήλωση έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο: Πάω εγώ και ένας από τους μουσικούς να πούμε ευγενικά καληνύχτα, να ρωτήσουμε αν του άρεσε κτλ, να δούμε και αν θα μας πληρώσει κιόλλας. Μόλις μας βλέπει, πριν προλάβω να του μιλήσω βγάζει από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του ένα μάτσο πενηντάευρα τα μετράει, με ρωτάει για επιβεβαίωση πόσα είχαμε πει και μου τα δίνει, στο φουαγιέ της βιβλιοθήκης με όλο τον κόσμο μπροστά να του λένε ακόμα συγχαρητήρια. Για να δείξει σε όλους φαντάζομαι ότι είμαστε οι πουτάνες του. Εκεί πήγε να μου φύγει παναγία αλλά κώλωσα γιατί πρέπει να φάω κιόλλας. Να τι σου κάνει ο καπιταλισμός και η μισθωτή δουλεία, ντροπή και αίσχος. Γαμιέσαι λοιπόν εσύ και όλη σου η χουντική φάρα παλιό μαλάκα. Σαν να μην φτάνουν αυτά ο συνάδελφος ρωτάει ευγενικά αν του άρεσε και πως του φάνηκε και απαντάει ότι για επαγγελματίες σαν εμάς τέτοιες εκδηλώσεις αποτελούν διαφήμιση. ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;! Όπως είπε και ο συνάδελφος αυτό ήταν σχεδόν δυσφήμιση.
Στο τέλος λοιπόν η διευθύντρια είχε τσαντιστεί με τη φάση, εγώ του είχα ζητήσει αυτά τα λεφτά για τη σύνθεση αυτός θεώρησε ότι είναι αρκετά και για την εκτέλεση, φταίω και εγώ που δεν του το ξεκαθάρισα βέβαια. "Δυστυχώς" δεν βρίσκω πουθενά κανένα βίντεο από την εκδήλωση για να υπάρχει και ηχητικό ντοκουμέντο από τα κομμάτια. Κάποια στιγμή πιστεύω κατάλαβε ότι τον δουλεύω γιατί όταν κάναμε πρόβα κρυφάκουγε από την δίπλα αίθουσα. Τι να πω, έχω μπλέξει με μαλάκες αλλά τόσο μεγάλο ψώνιο, που να είναι και χουντικός και κακότροπος και υποκριτής δεν μου έχει τύχει.
Και του χρόνου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου