d.i.y. Άσιμος

Αναδημοσίευση από Τρωγλοδύτες του Ήχου


 
Η επιστροφή της μικρής δισκογραφικής b-otherside στην εργογραφία του Νικόλα Άσιμου, μετά τη θαυμάσια συλλογή Αρνήθηκα Πολλά, είναι πιθανότατα το δισκογραφικό γεγονός της χρονιάς για τη μικρή Ελλάδα.

Θεωρώ τον Άσιμο, πέρα από το μεταθανάτιο-συχνά μυθοποιητικό-hype του, έναν παραγνωρισμένο καλλιτέχνη. Παραγνωρισμένο και ταμπελιασμένο γιατί πέρα από το προφανές, τις αβαρίες μια ζωής φορεμένης με πεισματική αξιοπρέπεια και ενός θανάτου μόλις λίγο πριν τα σαράντα, ο καλλιτεχνικός του βίος ταυτοποιήθηκε συνθηματολογικά. Λίγο τρελός, λίγο γραφικός, πολύ αρνητικός απέναντι σε κάθε είδους μεταπολιτευτική μόδα, ταυτίστηκε με τα Εξάρχεια και τις δυναμικές που αναπτύχθηκαν μέσα στην πρόσφατη ιστορία αυτής της εμβληματικής περιοχής που όλο αυτό μεταμορφώθηκε στην ευχή και την κατάρα του.

Μέσα στον οίκο ανοχής

 Είχα μια μικρή "περιπέτεια" πριν λίγο καιρό στη σπάρτη, όπου εργάζομαι, όταν μου ζητήθηκε να μελοποιήσω κάποια ποιήματα. Μου την δίνει όταν τα πράγματα καταλήγουν χειρότερα από αυτό που φαντάζεσαι... Παρακάτω εξιστορώ την συγκεκριμένη περίπτωση, και για να εξιλεωθώ θα κάνω και μια ανάλυση της μουσικής που έγραψα για να αποδείξω πως κατάφερα να τρολάρω κάτι φασιστάκια και να νομίζουν ότι ακούνε "ποιότητα".

The Nefilim - Zoon

Οι Fields of the Nephilim είναι ένα από τα πιο σημαντικά gothic rock συγκροτήματα. Το πρώτο τους album "Dawnrazor" κυκλοφόρησε το 1986. Από τότε βγήκαν άλλα δύο albums και αρκετά singles, διαλυθήκανε, παραλίγο να επανασυνδεθούν, κυκλοφόρησε ένα ανεπίσημο album, και μετά από λίγα χρόνια επανήλθαν πιο πολύ ως solo project με άλλο ένα studio album. Υπήρξε μια εποχή που η ουσία του συγκροτήματος κυκλοφορούσε με το όνομα "The Nefilim" και βγήκε αυτό το πολύ ενδιαφέρον album.

Αλληλοβοήθεια - Ένας Παράγοντας της Εξέλιξης

Αυτό το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του "αναρχικού πρίγκηπα" Πιότρ Κροπότκιν που από πολλούς μνημονεύεται, μου έκανε και εμένα πολύ θετική εντύπωση!

Κατά πρώτον περίμενα ένα πιο πολιτικό βιβλίο και για κάποιο λόγο είχα στο μυαλό μου μια εντελώς λάθος εικόνα για το τι νόμιζα πως γράφει το βιβλίο.

Pink Floyd - The Wall

Οι Pink Floyd είναι για μένα μακράν το καλύτερο συγκρότημα που πέρασε ποτέ από αυτόν τον πλανήτη. Ο λόγος είναι ότι έχουν φανταστική μουσική που δένει με τους στίχους που αναφέρονται σε κοινωνικά θέματα, τουλάχιστον στην "καλή" περίοδό τους που όλοι γνωρίζουν, κάνανε το stage show τέχνη και εκτιμώ πάρα πολύ την πειραματική τους διάθεση. Προφανώς δεν είμαι πολύ πρωτότυπος, άπειρος κόσμος θα έλεγα τα ίδια για αυτούς. Θα προσπαθήσω λοιπόν να κάνω μια μικρή κριτική σε ένα από τα πιο γνωστά τους album.

Constantine season 1

Μια κριτική πάνω στην πρώτη σεζόν της πολύ καλής σειράς... Ελπίζοντας ότι θα υπάρξει δεύτερη!