Αναδημοσίευση από Ταξίδι Χωρίς Χάρτη
Οι λέξεις δεν έχουν ουσία αν δεν συνοδεύονται από πράξεις…
Αυτοοργάνωση, αυτοδιαχείριση, αλληλεγγύη, συλλογικότητα... Το να αναπαράγεις αυτές τις λέξεις, από μόνο του, δεν λέει απολύτως τίποτα. Η σημασία αυτών των εννοιών προκύπτει μέσω των πράξεων. Αν δεν πράξεις συλλογικά, αν δεν νιώσεις την αλληλεγγύη, το να αναπαράγεις απλώς τα παραπάνω και να τα παρουσιάζεις ως εναλλακτικές δράσεις ή λύσεις στους καιρούς που ζούμε φαντάζει λίγο αντιφατικό και μερικές φορές ανόητο. Φαίνεται ότι η ύπαρξη πράξεων είναι από τα πιο ουσιαστικά ζητήματα. Η ουσία των πράξεων λοιπόν απαντάται άμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις, το ίδιο και η συνείδηση που γεννιέται βιώνοντας την συλλογική δράση, την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση, την ισότητα. Η ενεργή συμμετοχή σε μια συλλογικότητα, οι ατέλειωτες ώρες ψαχουλεύοντας όνειρα και επιθυμίες, ξεπερνά την ίδια την πραγματικότητα και την λογική ανάθεσης που έχουμε συνηθίσει να ζούμε. Ο σεβασμός και η δράση σε κοινό χρόνο και χώρο (αυτόν που μοιραζόμαστε) αρχίζει να αποβάλλει από τις κοινωνικές σχέσεις την λογική του ανταγωνισμού και του ατομισμού. Έτσι πρακτικά πλέον ζεις μια διαφορετική πραγματικότητα. Αυτή της ισοτιμίας, της ανταλλαγής, της αυτοδιάθεσης, της συνεργασίας. Μαθαίνεις να ακούς, να σκέφτεσαι, να αντιδράς, να εκφράζεσαι, να συναποφασίζεις, να στηρίζεις και να στηρίζεσαι. Χωρίς υποδείξεις και χωρίς μεσάζοντες στην καθημερινότητα σου. Αυτή είναι η ουσία που εμπεριέχει μια συλλογική στάση ζωής. Το άτομο μαθαίνει να ζει με υποχρεώσεις, ευθύνες και δικαιώματα, μέσα σε ένα σύνολο ισοτιμίας.
Οι λέξεις δεν έχουν ουσία αν δεν συνοδεύονται από πράξεις…
Αυτοοργάνωση, αυτοδιαχείριση, αλληλεγγύη, συλλογικότητα... Το να αναπαράγεις αυτές τις λέξεις, από μόνο του, δεν λέει απολύτως τίποτα. Η σημασία αυτών των εννοιών προκύπτει μέσω των πράξεων. Αν δεν πράξεις συλλογικά, αν δεν νιώσεις την αλληλεγγύη, το να αναπαράγεις απλώς τα παραπάνω και να τα παρουσιάζεις ως εναλλακτικές δράσεις ή λύσεις στους καιρούς που ζούμε φαντάζει λίγο αντιφατικό και μερικές φορές ανόητο. Φαίνεται ότι η ύπαρξη πράξεων είναι από τα πιο ουσιαστικά ζητήματα. Η ουσία των πράξεων λοιπόν απαντάται άμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις, το ίδιο και η συνείδηση που γεννιέται βιώνοντας την συλλογική δράση, την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση, την ισότητα. Η ενεργή συμμετοχή σε μια συλλογικότητα, οι ατέλειωτες ώρες ψαχουλεύοντας όνειρα και επιθυμίες, ξεπερνά την ίδια την πραγματικότητα και την λογική ανάθεσης που έχουμε συνηθίσει να ζούμε. Ο σεβασμός και η δράση σε κοινό χρόνο και χώρο (αυτόν που μοιραζόμαστε) αρχίζει να αποβάλλει από τις κοινωνικές σχέσεις την λογική του ανταγωνισμού και του ατομισμού. Έτσι πρακτικά πλέον ζεις μια διαφορετική πραγματικότητα. Αυτή της ισοτιμίας, της ανταλλαγής, της αυτοδιάθεσης, της συνεργασίας. Μαθαίνεις να ακούς, να σκέφτεσαι, να αντιδράς, να εκφράζεσαι, να συναποφασίζεις, να στηρίζεις και να στηρίζεσαι. Χωρίς υποδείξεις και χωρίς μεσάζοντες στην καθημερινότητα σου. Αυτή είναι η ουσία που εμπεριέχει μια συλλογική στάση ζωής. Το άτομο μαθαίνει να ζει με υποχρεώσεις, ευθύνες και δικαιώματα, μέσα σε ένα σύνολο ισοτιμίας.